تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی به عنوان یک موضوع مهم و پرچالش در حوزه پزشکی شناخته شده است. بیماران دیابتی به دلیل مشکلات متعدد مانند کاهش خون رسانی، کاهش عملکرد سیستم ایمنی و تغییرات متابولیک، بیشتر در معرض بروز زخم های مزمن قرار دارند. این زخم ها اغلب بهبود نمی یابند و می توانند به عفونت ها و عوارض جدی تری مانند قطع عضو منجر شوند. بنابراین، نیاز به روش های درمانی موثر و کارآمد برای بهبود زخم های دیابتی بسیار حیاتی است. در این راستا، اکسیژن درمانی به عنوان یک روش نوین و موثر مورد توجه قرار گرفته است.
پیشنهاد می کنیم برای کسب اطلاعات بیشتر از صفحه ی درمان صد در صد زخم دیابت دیدن فرمایید.
تاریخچه و پیشرفت های اکسیژن درمانی
اکسیژن درمانی به عنوان یک روش درمانی برای بهبود زخم ها و دیگر شرایط پزشکی از دهه ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار گرفته است. در ابتدا، این روش برای درمان بیمارانی که دچار مسمومیت با مونوکسید کربن شده بودند، استفاده می شد. با گذشت زمان و پیشرفت های تکنولوژیکی، کاربردهای اکسیژن درمانی گسترش یافت و به عنوان یک روش موثر برای بهبود زخم های مزمن و دیابتی شناخته شد. امروزه، اکسیژن درمانی به روش های مختلفی از جمله اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT) و اکسیژن درمانی موضعی انجام می شود.
اهمیت اکسیژن در فرآیند بهبود زخم
اکسیژن نقش حیاتی در فرآیندهای بیولوژیکی بدن دارد و برای ترمیم و بازسازی بافت های آسیب دیده ضروری است. زخم ها به ویژه زخم های دیابتی که دچار کمبود خون رسانی هستند، اغلب به دلیل کمبود اکسیژن به کندی بهبود می یابند. افزایش سطح اکسیژن در ناحیه زخم می تواند به تحریک رشد سلول های جدید و تسریع فرآیندهای ترمیمی کمک کند. از این رو، استفاده از اکسیژن درمانی به عنوان یک روش موثر برای افزایش غلظت اکسیژن در بافت های آسیب دیده مطرح شده است.
اکسیژن درمانی با افزایش غلظت اکسیژن در بافت ها، می تواند فرایندهای التهابی را کاهش داده و تکثیر سلول های جدید را تسریع کند. همچنین، این روش بهبود خون رسانی را تقویت می کند که می تواند به کاهش خطر عفونت و تسریع بهبود زخم ها کمک کند.
مکانیسم تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی
تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی به دلیل افزایش اکسیژن رسانی به بافت های آسیب دیده است. زخم های دیابتی به دلیل کاهش خون رسانی و اکسیژن رسانی مناسب به بافت ها، بهبودی کندتری دارند. افزایش غلظت اکسیژن در محل زخم می تواند فرآیند ترمیم طبیعی را تسریع کند. اکسیژن درمانی با افزایش غلظت اکسیژن در بافت ها، می تواند فرایندهای التهابی را کاهش داده و تکثیر سلول های جدید را تسریع کند. همچنین، این روش بهبود خون رسانی را تقویت می‌کند که می تواند به کاهش خطر عفونت و تسریع بهبود زخم ها کمک کند.
اثربخشی اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی از طریق مطالعات و شواهد بالینی متعددی اثبات شده است. تحقیقات نشان داده اند که این روش درمانی می تواند زمان بهبود زخم ها را به طور قابل توجهی کاهش دهد. به عنوان مثال، مطالعه ای در سال 2018 نشان داد که اکسیژن درمانی می تواند زمان بهبود زخم های دیابتی را تا 30 درصد کاهش دهد. این روش درمانی همچنین می تواند میزان قطع عضو را در بیماران دیابتی کاهش دهد. تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده اند نشان می دهند که استفاده از اکسیژن درمانی در بیماران مبتلا به زخم های دیابتی پیچیده، نیاز به قطع عضو را تا 20 درصد کاهش می دهد.
مقایسه تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی با روش های دیگر
اکسیژن درمانی در مقایسه با روش های دیگر مانند استفاده از آنتی بیوتیک ها، دبریدمان (تمیز کردن زخم) و جراحی، مزایای منحصر به فردی دارد. در حالی که آنتی بیوتیک ها برای کنترل عفونت و دبریدمان برای تمیز نگه داشتن زخم ضروری هستند، اکسیژن درمانی می تواند به عنوان یک روش مکمل موثر عمل کند. این روش به دلیل غیرتهاجمی بودن و کاهش عوارض جانبی، مزایای خاصی نسبت به روش های تهاجمی تر دارد.
روش های مختلف اکسیژن درمانی
تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی بسته به روش مورد استفاده متفاوت است. برخی از روش های متداول شامل اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT)، اکسیژن درمانی موضعی و استفاده از گاز اوزون می باشد. اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT) یکی از موثرترین روش ها است که شامل قرار دادن بیمار در یک محفظه با فشار بالا و غلظت بالای اکسیژن می باشد. این روش می تواند به طور قابل توجهی جریان خون و اکسیژن رسانی به بافت های آسیب دیده را بهبود بخشد. از سوی دیگر، اکسیژن درمانی موضعی شامل اعمال اکسیژن به طور مستقیم بر روی زخم است که برای زخم های سطحی و کوچک مناسب می باشد.
اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT)
اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT) یکی از موثرترین روش ها است که شامل قرار دادن بیمار در یک محفظه با فشار بالا و غلظت بالای اکسیژن می باشد. این روش می تواند به طور قابل توجهی جریان خون و اکسیژن‌رسانی به بافت‌های آسیب‌دیده را بهبود بخشد. HBOT به طور معمول برای زخم‌های عمیق و مزمن دیابتی استفاده می شود و نتایج بالینی نشان دهنده اثربخشی بالای این روش در بهبود زخم ها و کاهش عوارض جانبی می باشد.
اکسیژن درمانی موضعی
اکسیژن درمانی موضعی شامل اعمال اکسیژن به طور مستقیم بر روی زخم است که برای زخم های سطحی و کوچک مناسب می باشد. این روش کمتر تهاجمی است و می تواند به طور موثر بهبود زخم های سطحی را تسریع کند. استفاده از این روش به ویژه در مواردی که زخم های دیابتی سطحی و کمتر پیچیده هستند، مفید است.
استفاده از گاز اوزون
استفاده از گاز اوزون به عنوان یک روش مکمل در اکسیژن درمانی نیز مورد توجه قرار گرفته است. اوزون دارای خواص ضدعفونی کننده و ضد التهابی است که می تواند به کاهش عفونت ها و تسریع فرآیند بهبود زخم کمک کند. این روش معمولاً در ترکیب با سایر روش های اکسیژن درمانی استفاده می شود تا اثربخشی بیشتری داشته باشد.
عوارض و مخاطرات احتمالی اکسیژن درمانی
اکسیژن درمانی به طور کلی موثر و ایمن است، اما ممکن است برخی عوارض و مخاطرات نیز وجود داشته باشد. برخی از عوارض احتمالی شامل باروتروما (آسیب به گوش ها و سینوس ها به دلیل تغییرات فشار)، مشکلات ریوی و تشدید برخی بیماری های زمینه ای مانند صرع می باشد. با اینکه این عوارض نادر هستند، اما بیماران باید تحت نظارت پزشک متخصص قرار گیرند و تمامی شرایط به دقت بررسی شود تا خطرات به حداقل برسد.
باروتروما
یکی از عوارض احتمالی اکسیژن درمانی پرفشار، باروتروما است که به دلیل تغییرات فشار در محفظه درمانی ممکن است رخ دهد. این عارضه می تواند باعث آسیب به گوش ها و سینوس ها شود. برای پیشگیری از این مشکل، تنظیم دقیق فشار و نظارت مستمر بر وضعیت بیمار ضروری است.
مشکلات ریوی
اکسیژن درمانی ممکن است در برخی بیماران مشکلات ریوی ایجاد کند. افزایش غلظت اکسیژن می تواند به تشکیل رادیکال های آزاد و آسیب به بافت های ریه منجر شود. بنابراین، بیماران با سابقه مشکلات ریوی باید تحت نظارت دقیق قرار گیرند.
نقش اکسیژن درمانی در کاهش عفونت های زخم های دیابتی
اکسیژن درمانی می تواند نقش مهمی در کاهش عفونت های زخم های دیابتی داشته باشد. افزایش غلظت اکسیژن در بافت های زخم می تواند رشد باکتری های بی هوازی را مهار کرده و سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. این ویژگی به ویژه در زخم های دیابتی که مستعد عفونت هستند، اهمیت دارد. طبق تحقیقاتی که تابحال انجام گرفته اند می توان نتیجه گرفت که اکسیژن درمانی می تواند میزان عفونت های ایجاد شده در زخم های دیابتی را تا 40 درصد کالهش داده و این موضوع باعث تسریع درمان و بهبودی زخم شده و از طرفی باعث کاهش نیاز بیمار به مصرف انتی بیوتیک شود.
تاثیر اکسیژن درمانی بر کاهش التهاب زخم های دیابتی
اکسیژن درمانی می تواند التهاب زخم های دیابتی را نیز کاهش دهد. التهاب مزمن در زخم های دیابتی می تواند بهبود زخم را به تأخیر اندازد. اکسیژن درمانی با کاهش میزان عوامل التهابی و بهبود جریان خون به منطقه زخم، می تواند این فرآیند را بهبود بخشد. مطالعات نشان داده اند که اکسیژن درمانی می تواند سطوح نشانگرهای التهابی مانند اینترلوکین-6 و فاکتور نکروز تومور آلفا را به طور قابل توجهی کاهش دهد که این خود موجب تسریع فرایند بهبود زخم می شود.
هزینه ها و مقرون به صرفه بودن اکسیژن درمانی
اگرچه هزینه اولیه اکسیژن درمانی ممکن است بالا باشد، اما کاهش زمان بهبود زخم، کاهش نیاز به بستری شدن و کاهش خطر قطع عضو می تواند در بلند مدت هزینه های کلی درمان را کاهش دهد. مطالعات اقتصادی نشان داده اند که استفاده از اکسیژن درمانی می تواند هزینه های کلی درمان زخم های دیابتی را تا 25 درصد کاهش دهد که این خود نشان دهنده مقرون به صرفه بودن این روش درمانی است.
تاثیر اکسیژن درمانی در بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی
اکسیژن درمانی می تواند کیفیت زندگی بیماران دیابتی را نیز بهبود بخشد. بهبود سریع تر زخم ها می تواند درد و ناراحتی بیماران را کاهش داده و به آنها اجازه دهد که زودتر به فعالیت های روزمره خود بازگردند. علاوه بر این، کاهش خطر عفونت و قطع عضو می تواند بهبود کلی کیفیت زندگی و رضایت بیماران را به همراه داشته باشد. این موضوع به ویژه در بیماران مسن که ممکن است دچار مشکلات حرکتی و نیازمند مراقبت بیشتر باشند، اهمیت دارد.
مطالعات موردی و شواهد بالینی
نمونه ای از بهبود زخم های دیابتی با اکسیژن درمانی
مطالعات موردی و شواهد بالینی نیز اثربخشی و تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی را تأیید کرده است. در یک مطالعه موردی، بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با زخم پای دیابتی به مدت 4 هفته تحت اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT) قرار گرفت. نتایج نشان داد که زخم به طور قابل توجهی کاهش یافت و بیمار بهبود چشمگیری در علائم بالینی داشت.
شواهد بالینی در حمایت از اکسیژن درمانی
در یک تحقیق دیگر، 50 بیمار دیابتی با زخم های مزمن تحت اکسیژن درمانی قرار گرفتند. این مطالعه نشان داد که 80 درصد از بیماران پس از 6 هفته درمان بهبود قابل توجهی در اندازه و عمق زخم های خود داشتند. این شواهد بالینی نشان دهنده اثربخشی بالای اکسیژن درمانی در بهبود زخم های دیابتی است.
نقش اکسیژن درمانی در پیشگیری از عوارض جدی زخم های دیابتی
کاهش خطر قطع عضو
اکسیژن درمانی می تواند به طور مستقیم خطر قطع عضو را در بیماران دیابتی کاهش دهد. با بهبود سریع تر زخم و کاهش عفونت، نیاز به قطع عضو کاهش می یابد. یک مطالعه در سال 2020 نشان داد که استفاده از اکسیژن درمانی می تواند میزان قطع عضو را در بیماران دیابتی تا 50 درصد کاهش دهد.
بهبود عملکرد حرکتی
بهبود عملکرد حرکتی بیماران دیابتی یکی دیگر از مزایای اکسیژن درمانی است. کاهش زمان بهبود زخم و پیشگیری از عوارض جدی مانند قطع عضو می تواند به بیماران کمک کند تا زودتر به فعالیت های روزانه خود بازگردند و کیفیت زندگی بهتری داشته باشند.
توصیه های عملی برای استفاده از اکسیژن درمانی
مشاوره با متخصصین
برای دستیابی به بهترین نتایج از اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی، مشاوره با پزشکان و متخصصین زخم بسیار ضروری است. بیماران باید توسط تیم های تخصصی ارزیابی شوند تا مشخص شود که آیا اکسیژن درمانی برای آن ها مناسب است یا خیر. این ارزیابی شامل بررسی کامل تاریخچه پزشکی، وضعیت عمومی بیمار، نوع و شدت زخم و سایر عوامل مرتبط با سلامت بیمار می باشد.
مشاوره با متخصصین می تواند به تعیین دقیق پروتکل های درمانی کمک کند. برای مثال، تعیین تعداد جلسات اکسیژن درمانی، مدت زمان هر جلسه و فشار مناسب اکسیژن بر اساس نیازهای خاص هر بیمار از اهمیت بالایی برخوردار است. علاوه بر این، پزشکان می توانند راهنمایی های لازم در مورد مراقبت های پس از درمان و پیگیری های لازم برای اطمینان از بهبود کامل زخم را به بیماران ارائه دهند.
پیگیری و تداوم درمان
تداوم و پیگیری منظم درمان نقش حیاتی در موفقیت اکسیژن درمانی دارد. بیماران باید تعهد به رعایت تمام جلسات درمانی و توصیه های پزشکی داشته باشند تا بهترین نتایج را به دست آورند. جلسات اکسیژن درمانی ممکن است به صورت روزانه یا چند بار در هفته انجام شود، و پیگیری منظم و مرتب می تواند به جلوگیری از بروز عوارض جانبی و بهبود سریع تر زخم ها کمک کند.
همچنین، پس از اتمام دوره های درمانی، بیماران باید به بررسی‌های دوره ای مراجعه کنند تا از بهبود کامل زخم ها و جلوگیری از عود مجدد مشکلات اطمینان حاصل شود. این پیگیری ها می تواند شامل ارزیابی مجدد زخم، انجام آزمایشات لازم و بررسی وضعیت کلی سلامت بیمار باشد. تداوم و پیگیری موثر می تواند به کاهش خطرات و افزایش بهره وری از اکسیژن درمانی کمک کند.
استفاده از تجهیزات پیشرفته و تکنولوژی های نوین
استفاده از تجهیزات پیشرفته و تکنولوژی های نوین می تواند اثربخشی و تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی را بیشتر کند. دستگاه های مدرن اکسیژن درمانی قابلیت تنظیم دقیق فشار و غلظت اکسیژن را دارند که می تواند به افزایش اثربخشی درمان کمک کند. این دستگاه ها همچنین می توانند به طور خودکار و مستمر وضعیت بیمار را مانیتور کنند و تنظیمات لازم را برای بهینه سازی درمان انجام دهند.
فناوری های هوشمند و اینترنت اشیا (IoT) نیز در بهبود فرایند اکسیژن درمانی نقش دارند. این فناوری ها می توانند اطلاعات دقیقی از وضعیت بیمار و عملکرد دستگاه ها جمع آوری کنند و از طریق تحلیل داده ها به پزشکان و تیم های درمانی کمک کنند تا بهترین تصمیمات درمانی را اتخاذ کنند. استفاده از این تکنولوژی ها می تواند به بهبود کیفیت درمان و کاهش خطرات احتمالی کمک کند.
مراقبت های حمایتی و تغذیه مناسب
اکسیژن درمانی تنها یکی از جنبه های درمان زخم های دیابتی است و بیماران باید مراقبت های حمایتی دیگری نیز دریافت کنند. تغذیه مناسب و متعادل نقش مهمی در بهبود زخم ها دارد. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین ها می‌تواند به تسریع فرآیند ترمیم زخم ها کمک کند. مشاوره با یک متخصص تغذیه می تواند به بیماران کمک کند تا رژیم غذایی مناسبی برای بهبود زخم ها و کنترل دیابت خود داشته باشند.
همچنین، رعایت بهداشت فردی و مراقبت از زخم ها بسیار مهم است. تمیز نگه داشتن زخم ها، استفاده از پانسمان های مناسب و جلوگیری از عفونت های ثانویه می تواند به بهبود سریع تر زخم ها کمک کند. بیماران باید آموزش های لازم در مورد مراقبت از زخم ها و پیشگیری از عفونت ها را دریافت کنند تا بتوانند به طور مستقل و موثر از زخم های خود مراقبت کنند.
حمایت روانی و اجتماعی
پشتیبانی روانی و اجتماعی نیز جزء مهمی از روند درمانی و تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی است. زخم های دیابتی می توانند تأثیرات منفی بر روحیه و کیفیت زندگی بیماران داشته باشند. بنابراین، دریافت حمایت های روانی و اجتماعی می تواند به بهبود وضعیت کلی بیماران کمک کند. شرکت در گروه های حمایتی، مشاوره روانشناختی و دریافت حمایت های خانوادگی می‌تواند به بیماران کمک کند تا با چالش های مرتبط با بیماری و زخم های خود بهتر مقابله کنند.
آموزش و اطلاع رسانی به بیماران
آموزش بیماران در مورد اهمیت اکسیژن درمانی و نحوه استفاده صحیح از این روش درمانی بسیار حیاتی است. بیماران باید اطلاعات دقیقی در مورد چگونگی عملکرد اکسیژن درمانی، مزایا و عوارض احتمالی آن داشته باشند. آموزش بیماران می تواند شامل جلسات آموزشی، بروشورها، ویدئوهای آموزشی و مشاوره های فردی باشد.
اطلاع رسانی به بیماران در مورد اهمیت پیگیری درمان و رعایت توصیه های پزشکی نیز بسیار مهم است. بیماران باید از اهمیت شرکت منظم در جلسات درمانی و رعایت تمامی دستورات پزشکان آگاه باشند تا بتوانند به بهترین نتایج درمانی دست یابند.
تاثیر اکسیژن درمانی در کاهش درد بیماران دیابتی
بیماران دیابتی اغلب با مشکلات و عوارض متعدد مرتبط با زخم ها مواجه هستند که یکی از مهم ترین آنها درد مزمن است. درد ناشی از زخم های دیابتی می تواند کیفیت زندگی بیماران را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد و فعالیت های روزمره آنها را محدود کند. در این بخش، به بررسی تاثیر اکسیژن درمانی در کاهش درد بیماران دیابتی می پردازیم.
کاهش التهاب و تسکین درد
یکی از مکانیسم های اصلی که از طریق آن اکسیژن درمانی می تواند درد بیماران دیابتی را کاهش دهد، کاهش التهاب است. زخم های دیابتی به دلیل عفونت ها و نارسایی در جریان خون معمولاً دچار التهاب مزمن هستند. این التهاب مزمن می تواند منجر به افزایش درد و ناراحتی در بیماران شود. اکسیژن درمانی با افزایش غلظت اکسیژن در بافت های زخم دیده، می تواند به کاهش التهاب و تسریع فرآیند بهبود زخم کمک کند.
مطالعات نشان داده اند که اکسیژن درمانی می تواند سطوح نشانگرهای التهابی مانند اینترلوکین-6 و فاکتور نکروز تومور آلفا را به طور قابل توجهی کاهش دهد. این کاهش در نشانگرهای التهابی می تواند منجر به کاهش درد و بهبود کلی وضعیت زخم شود. همچنین، افزایش اکسیژن رسانی به بافت های آسیب دیده می تواند به تسریع فرآیند بازسازی بافت و کاهش تحریکات عصبی منجر به درد کمک کند.
بهبود جریان خون و تغذیه بافتی
اکسیژن درمانی با بهبود جریان خون و تغذیه بافتی نیز می تواند به کاهش درد بیماران دیابتی کمک کند. افزایش فشار و غلظت اکسیژن در محیط زخم می تواند موجب گسترش عروق خونی و بهبود گردش خون در ناحیه آسیب دیده شود. این بهبود در جریان خون می تواند به کاهش درد ناشی از ایسکمی (کمبود خون رسانی) کمک کند و تغذیه مناسب تر بافت ها را فراهم سازد.
با بهبود تغذیه بافتی و افزایش دسترسی سلول ها به اکسیژن و مواد مغذی، فرآیند ترمیم زخم تسریع می شود و التهاب و درد ناشی از زخم کاهش می یابد. بیماران دیابتی که از اکسیژن درمانی استفاده می کنند، معمولاً کاهش قابل توجهی در درد و بهبود کلی وضعیت زخم خود تجربه می کنند.
کاهش نیاز به مسکن ها و بهبود کیفیت زندگی
کاهش درد ناشی از زخم های دیابتی می تواند نیاز به مصرف مسکن ها را کاهش دهد. مسکن ها معمولاً با عوارض جانبی مختلفی همراه هستند و مصرف طولانی مدت آنها می تواند مشکلاتی مانند آسیب به کبد و کلیه ها، اعتیاد و مشکلات گوارشی را به همراه داشته باشد. با کاهش درد از طریق اکسیژن درمانی، بیماران می توانند نیاز کمتری به مصرف مسکن ها داشته باشند و از عوارض جانبی ناشی از آنها جلوگیری کنند.
بهبود کیفیت زندگی نیز یکی از نتایج مثبت کاهش درد است. بیماران دیابتی که درد کمتری دارند، می توانند فعالیت های روزمره خود را بهتر انجام دهند و از لحاظ روانی نیز وضعیت بهتری داشته باشند. کاهش درد می تواند بهبود خواب، افزایش توانایی در انجام فعالیت های جسمی و بهبود کلی وضعیت روحی و روانی بیماران را به همراه داشته باشد.
نمونه های بالینی و تجربیات بیماران
شواهد بالینی و تجربیات بیماران نشان می دهد که اکسیژن درمانی می تواند به طور موثر درد ناشی از زخم های دیابتی را کاهش دهد. برای مثال، در یک مطالعه موردی، بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی که به مدت 4 هفته تحت اکسیژن درمانی پرفشار (HBOT) قرار گرفت، کاهش قابل توجهی در درد و بهبود چشمگیری در علائم بالینی خود مشاهده کرد. این نتایج نشان دهنده اثربخشی بالای اکسیژن درمانی در کاهش درد و تسریع بهبود زخم های دیابتی است.
در مجموع، اکسیژن درمانی می تواند با کاهش التهاب، بهبود جریان خون و تغذیه بافتی و کاهش نیاز به مسکن ها، به کاهش درد بیماران دیابتی کمک کند. این روش درمانی می تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی بیماران دیابتی ایجاد کند و به آنها کمک کند تا با مشکلات ناشی از زخم های دیابتی بهتر مقابله کنند. به همبن دلیل هم تاثیر اکسیژن درمانی در درمان زخم های دیابتی یکی از بهترین روش ها برای درمان زخم می باشد.
اکسیژن درمانی با تاثیرات مثبت خود در کاهش درد، بهبود جریان خون و کاهش التهاب، می تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران دیابتی را بهبود بخشد. اگر شما یا یکی از عزیزانتان از درد ناشی از زخم های دیابتی رنج می برید، توصیه می شود برای دریافت اطلاعات دقیق تر و مشاوره با کارشناسان در مورد اکسیژن درمانی با کلینیک درمان زخم نیلسار تماس حاصل نمایید.