نوروپاتی چیست ؟

یک وضعیت پزشکی است که به واسطه ی آسیب در سیستم عصبی اتفاق می‌افتد. سیستم عصبی شامل شبکه‌های عصبی در سراسر بدن است که پیام‌های عصبی را انتقال می‌دهند تا ما بتوانیم حس و حرکت کنیم. نوروپاتی به طور عمده به عصب‌های حسی و عصب‌های حرکتی تأثیر می‌گذارد.

این وضعیت ممکن است به صورت مؤقت یا دائمی باشد و علایم متنوعی داشته باشد. علایم نوروپاتی می‌توانند شامل درد، سوزش، کوتاهی‌های الکتریکی، خزش، ضعف عضلانی، کاهش حس در مناطق خاص بدن و مشکلات کنترل حرکتی باشند.

درمان خانگی بی حسی پای دیابتی

نوروپاتی می‌تواند به عنوان عارضه از بیماری‌های مختلفی مانند دیابت، عوامل توکسیک، عفونت‌ها، آسیب فیزیکی، نقص مادرزادی یا علایم اختلالات سیستمیک ایجاد شود. درمان نوروپاتی به وابستگی به علت اساسی و شدت آن متفاوت است و ممکن است شامل داروها، تغییرات در سبک زندگی و درمان‌های تسکین دهنده علائم باشد. بهتر است هر گونه علامت یا علایم نوروپاتی را با یک پزشک متخصص مشوره کنید تا تشخیص دقیق داده شود و درمان مناسب ارائه شود.

انواع نوروپاتی

نوروپاتی یا اختلالات عصبی می‌توانند به شکل‌های مختلفی اتفاق بیافتند و بر اساس عوامل مختلفی دسته‌بندی شوند. برخی از انواع شائع نوروپاتی عبارتند از:

نوروپاتی دیابتی: این نوع نوروپاتی اغلب به عنوان “نوروپاتی دیابتی پریفرال” شناخته می‌شود و معمولاً ناشی از دیابت نوع ۱ یا ۲ است. آسیب به عصب‌های حسی معمولاً باعث احساس درد، سوزش و خزش در اندام‌ها می‌شود.

نوروپاتی شیمیایی: این نوع نوروپاتی به علت تعریق، مواد شیمیایی موثر، مسمومیت مواد شیمیایی یا داروها ایجاد می‌شود.

نوروپاتی کم‌کارکرد: در این نوع نوروپاتی، عصب‌ها به درستی پیام‌های عصبی را منتقل نمی‌کنند. این ممکن است ناشی از بیماری‌های عضلانی، مشکلات در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع)، یا عوامل دیگر باشد.

نوروپاتی حسی: در این نوع نوروپاتی، عصب‌های حسی که اطلاعات حسی را از اعضاء بدن به مغز منتقل می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این می‌تواند به احساس درد، سوزش و اختلالات در حس ملموسی منجر شود.

نوروپاتی حرکتی: در این نوع نوروپاتی، عصب‌های حرکتی که کنترل عضلات را انجام می‌دهند تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این می‌تواند به ضعف عضلات، کاهش توانایی حرکت و مشکلات تعادل منجر شود.

نوروپاتی اتونومی: این نوع نوروپاتی بر روی سیستم عصبی اتونومی تأثیر می‌گذارد، که عمدتاً کنترل توابع غیرارادی مانند ضربان قلب، فشار خون، دستگاه گوارش و تعداد دیگری از فرآیندهای بدن را داراست. این می‌تواند به مشکلات مثل تاری دید، مشکلات گوارشی و دستگاه ادراری منجر شود.

همچنین وجود انواع دیگری از نوروپاتی نیز ممکن است که به علل خاصی نظیر عفونت‌ها، نقص‌های مادرزادی، آسیب‌های فیزیکی و آسیب به عصب‌ها یا دیگر علل ناشی از بیماری‌های مختلف ایجاد شوند. اهمیت تشخیص درست و درمان به عوامل و نوع نوروپاتی بستگی دارد، بنابراین مهم است که یک پزشک تخصصی مشاوره داده و تشخیص نهایی را بر اساس علائم و تاریخچه بیماری ارائه دهد.

۱۰ علامت نوروپاتی

نوروپاتی می‌تواند با تعداد متنوعی از علائم همراه باشد. در زیر، ۱۰ علامت شایع نوروپاتی آمده است:

درد و تورم: درد ممکن است در اندام‌ها و مناطق مختلف بدن احساس شود، و در برخی موارد با تورم همراه باشد.

سوزش و خزش: احساس سوزش یا خزش در پوست یا بافت‌های زیرینی از بدن از جمله دستها و پاها.

آزمودگی: عدم توانایی در تمیز کردن پوست یا درک احساسی از لمس و ضربان نبض.

تاری دید: ممکن است در برخی از انواع نوروپاتی، تغییرات در دید و تاری دید رخ دهد.

کاهش حس: کاهش توانایی احساس در مناطق مختلف بدن، به خصوص در دستها و پاها.

ضعف عضلانی: ضعف عضلات می‌تواند ناشی از نوروپاتی حرکتی باشد و باعث مشکلات در حرکت و عملکرد عضلانی شود.

تعداد دیابتی: در نوروپاتی دیابتی، تغییرات در تعداد دیابتی و کنترل گلوکز خون معمولاً دیده می‌شوند.

مشکلات گوارشی: نوروپاتی می‌تواند به مشکلات گوارشی مانند اسهال یا یبوست منجر شود.

تغییرات در فشار خون و ضربان قلب: نوروپاتی اتونومی ممکن است تأثیری بر روی فشار خون و ضربان قلب داشته باشد.

مشکلات در کنترل دستگاه ادراری: نوروپاتی اتونومی ممکن است به مشکلات در کنترل دستگاه ادراری منجر شود.

لطفا توجه داشته باشید که علائم نوروپاتی می‌توانند بستگی به نوع، علت و شدت اختلال متغیر باشند. اگر شما یا کسی که می‌شناسید از اینگونه علائم رنج می‌برید، مهم است که به یک پزشک متخصص مراجعه کنید تا تشخیص درست گرفته و درمان مناسب اعطا شود.

روش های درمانی

درمان نوروپاتی بستگی به نوع، علت، و شدت بیماری و همچنین نیازهای هر فرد ممکن است متنوع باشد. در ادامه، می‌توانید با روش‌های درمانی معمولی برای نوروپاتی آشنا شوید:

مدیریت علل اساسی: در صورتی که نوروپاتی ناشی از بیماری ایجاد شده باشد، درمان بیماری اصلی از اهمیت بالایی برخوردار است. به عنوان مثال، در صورتی که نوروپاتی به علت دیابت باشد، کنترل مستمر سطح گلوکز خون با اداره داروها و تغییرات در سبک زندگی مهم است.

داروها: برای کنترل علائم نوروپاتی، پزشک ممکن است داروهایی مانند ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID)، ضد دردها، ضداختلال‌های حسی و ضد افسردگی تجویز کند.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی یا تمرینات فیزیکی ممکن است به تقویت عضلات و بهبود تعادل و کنترل حرکتی کمک کند. این روش معمولاً در نوروپاتی حرکتی مفید است.

تغییرات در سبک زندگی: تغییرات در سبک زندگی ممکن است شامل مصرف الکل متعدد و تغذیه مناسب، تغییر در الگوی خواب، و مدیریت استرس باشد.

درمان‌های تسکین دهنده علائم: برخی از روش‌های تسکین دهنده علائم نوروپاتی شامل استفاده از گرما و سرما، ماساژ، و کف کف پاها می‌شوند.

درمان‌های الکتریکی: برخی از افراد ممکن است از روش‌های درمانی الکتریکی مانند تحریک عصبی الکتریکی (TENS) بهره ببرند که با الکترودهایی که به پوست متصل می‌شوند، تحریک عصب‌ها را انجام می‌دهد.

جراحی: در موارد نادر، اگر نوروپاتی به علت آسیب جدی به عصب‌ها ایجاد شده باشد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

مهمترین نکته این است که برای تشخیص درست و انتخاب بهترین روش درمانی ، شما باید با یک پزشک متخصص یا نورولوژیست مشورت کنید. 

درمان نوروپاتی چقدر طول میکشد

مدت زمان درمان نوروپاتی بستگی به عوامل مختلفی از جمله نوع نوروپاتی، شدت آن، زمان تشخیص و درمان آغازی، و واکنش به درمان دارد. در بعضی موارد، نوروپاتی ممکن است درمان موقتی داشته باشد و در بعضی موارد، به علت عوامل اساسی مانند دیابت یا عوامل توکسیک، به شکل دائمی باقی بماند.

درمان نوروپاتی ممکن است شامل داروها، تغییرات در سبک زندگی، فیزیوتراپی، و سایر روش‌های درمانی باشد. مهمترین نکته این است که درمان نوروپاتی باید برای شخصی با توجه به شرایط خاص او تنظیم شود و ممکن است نیاز به تعداد جلسات و مدت زمان مختلفی داشته باشد.

باید به مراحل درمان توسط پزشک تخصصی اعتماد کرده و دستورات و نکات ارائه شده را رعایت کنید. همچنین، پس از شروع درمان، ممکن است به مراجعات دوره‌ای با پزشک خود نیاز باشد تا به تغییرات و پیشرفت‌های ممکن ادامه داده و درمان بهتری ارائه شود.

تجربه بیمار مبتلا به نوروپاتی

بیمار آقای متولد ۱۳۴ ساکن خمینی شهر اصفهان درگیر بیماری نوروپاتی با علائم درد و سوزش بسیار شدید و بی امان در ناحیه ی پا که مبتلا به نوروپاتی است به بیمارستان مراجعه کرده و بعد از چند مرحله گرفتن داروی ضد التهابی غیراستروئیدی درد کاهش پیدا کرده و با تجویز ۱۰ جلسه فیزیوتراپی برای تقویت عضلات ناحیه نوروپاتی توانسته اند عملکرد اندام نوروپاتی را بهبود ببخشند.

میزان خطرناک بودن

میزان خطرناک بودن نوروپاتی بستگی به عوامل مختلفی دارد، از جمله:
نوع نوروپاتی: برخی از انواع نوروپاتی نسبتاً خفیف و کم خطر هستند، در حالی که دیگرها ممکن است به مشکلات جدی تری منجر شوند. به عنوان مثال، نوروپاتی دیابتی معمولاً به مرور زمان بدتر می‌شود و اگر به درستی مدیریت نشود، ممکن است به مشکلات جدی مانند زخم‌های قابل انتقال و از دست دادن عضو منجر شود.

شدت نوروپاتی: شدت نوروپاتی می‌تواند متغیر باشد. در بعضی افراد، علائم نوروپاتی ممکن است خفیف و آزاردهنده باشد، در حالی که در دیگران، ممکن است بسیار شدید باشد و به مشکلات عملکردی و کیفیت زندگی تاثیر منفی بگذارد.

علت نوروپاتی: علت نوروپاتی نیز می‌تواند تعیین‌کننده میزان خطرناکی باشد. به عنوان مثال، نوروپاتی ناشی از دیابت یک علت شایع و مداوم است و نیاز به مدیریت مداوم دارد.

زمان تشخیص و درمان: زمانی که نوروپاتی تشخیص داده می‌شود و درمان آغاز می‌شود نیز می‌تواند تأثیر بسیاری داشته باشد. تشخیص و درمان زودهنگام ممکن است به جلوگیری از پیشرفت نوروپاتی کمک کند.

شیوه‌های مدیریت و درمان: شیوه‌های مدیریت و درمان نیز می‌توانند میزان خطرناکی نوروپاتی را تحت تأثیر قرار دهند. درمان منظم توسط پزشک و رعایت دقیق دستورات و نکات درمانی می‌تواند به کاهش خطرها و بهبود علائم کمک کند.

اگر شما یا کسی که می‌شناسید از نوروپاتی رنج می‌برید یا نگرانی در مورد این بیماری دارید، بهتر است با یک پزشک متخصص یا نورولوژیست مشوره کنید. او می‌تواند به شما مشاوره دقیق‌تری در مورد میزان خطرناکی و راه‌های درمانی مناسب ارائه دهد.

۵ تفاوت تفاوت نوروپاتی و ام اس

نوروپاتی (Neuropathy) و مولتیپل اسکلروز (Multiple Sclerosis یا MS) دو بیماری مختلف در دستگاه عصبی هستند، و در زیر تفاوت‌های مهم بین آنها را می‌توانید مشاهده کنید:

نوع بیماری:
نوروپاتی یک وضعیت پزشکی است که به واسطه آسیب به یا اختلال در عصب‌ها اتفاق می‌افتد. این ممکن است ناشی از عوامل مختلفی مانند دیابت، عوامل توکسیک، عفونت‌ها، آسیب فیزیکی و … باشد.
MS یک بیماری اختلالی در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) است که توسط سیستم ایمنی بدن به عنوان تهاجم به سلول‌های عصبی تشخیص داده می‌شود. در MS، سلول‌های محافظ مغز و نخاع تحت حملات سیستم ایمنی بدن قرار می‌گیرند و به تخریب می‌پیوندند.

علائم:
نوروپاتی علائم شامل درد، سوزش، خزش، ضعف عضلانی، تغییرات در حس و کنترل حرکتی است.MS علائمی از قبیل اختلالات بینایی، عدم تعادل، کاهش توانایی حرکتی، مشکلات حافظه و تمرکز، ضعف عضلانی و … دارد.

علت:
نوروپاتی می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند دیابت، توکسین‌ها، عفونت‌ها، آسیب فیزیکی و… باشد. علت اصلی MS هنوز معلوم نیست، اما تقریباً به عنوان یک اختلال ایمنی شناخته می‌شود.

شیوع:
نوروپاتی به عنوان عارضه به بیماری‌های مختلف و اختلالات عصبی مرتبط با عوامل مختلفی ایجاد می‌شود.MS به عنوان یک بیماری خودمنشا در سیستم عصبی مرکزی شناخته می‌شود و به نسبت کمتر از جمعیت تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

درمان:
درمان نوروپاتی از طریق داروها برای مدیریت علائم و درمان بیماری اصلی که نوروپاتی را ایجاد کرده است، صورت می‌پذیرد.درمان MS اغلب شامل داروها برای کنترل التهاب و تعداد دیگری از علائم از جمله تزریق‌های مداوم است. همچنین، درمان پشتیبانی و فیزیوتراپی نیز برای بهبود کیفیت زندگی بیماران با MS انجام می‌شود.

بهترین قرص و پماد برای نوروپاتی

درمان نوروپاتی بستگی به نوع و شدت آن، عوامل اساسی، و واکنش فردی به درمان دارد. بهترین قرص یا پماد برای نوروپاتی باید توسط پزشک تجویز شود و باید با توجه به شرایط فرد انتخاب شود. در هر صورت، در زیر چند دارو و روش درمانی معمول برای نوروپاتی ذکر شده است:

ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID): داروهایی مانند ایبوپروفن (Ibuprofen) و ناپروکسن (Naproxen) ممکن است برای مدیریت درد و التهاب نوروپاتی مفید باشند.

ضد دردها: داروهای مانند ترامادول (Tramadol)، گاباپنتین (Gabapentin)، و پرگابالین (Pregabalin) معمولاً برای کاهش درد و سوزش در نوروپاتی تجویز می‌شوند.

آنتی‌دپرسان‌ها: داروهای ضد افسردگی مانند دوزولپین (Duloxetine) و آمیتریپتیلین (Amitriptyline) ممکن است به عنوان درمان نوروپاتی استفاده شوند، به ویژه اگر افسردگی نیز مشکل باشد.

تحریک عصبی الکتریکی (TENS): تحریک عصبی الکتریکی با استفاده از دستگاه‌های TENS می‌تواند به تسکین درد نوروپاتی کمک کند.

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی ممکن است به تقویت عضلات و بهبود تعادل و کنترل حرکتی کمک کنند.

پمادهای موضعی: برخی از پمادها ممکن است به کاهش سوزش و درد موضعی در ناحیه مورد نوروپاتی کمک کنند. این پمادها معمولاً موضعی تجویز می‌شوند و نوع واکنش به آنها ممکن است متفاوت باشد.

در هر صورت، مهمترین نکته این است که تمام درمان‌ها باید توسط پزشک تجویز شوند و تحت نظر او باشند. او می‌تواند نوع و مدت درمان مناسب را برای شرایط شما تعیین کند و تغییرات در درمان را نظارت کند. 

۵ ورزش خوب برای بهبود سریع نوروپاتی

ورزش معمولاً برای بهبود نوروپاتی توصیه نمی‌شود، به ویژه اگر شدت علائم نوروپاتی شما بالا باشد یا از نوعی نوروپاتی حرکتی رنج ببرید. اما برخی از ورزش‌های خفیف و ملایم می‌توانند به عنوان بخشی از برنامه تمرینی کلی برای بهبود کیفیت زندگی و کنترل وزن مفید باشند. در هر صورت، قبل از شروع هر برنامه ورزشی، باید با پزشک مشوره کنید تا از ایمنی و مناسب بودن آن برای شرایط شما مطمئن شوید.

برخی از ورزش‌های خوب برای تمرینات ملایم و بهبود کیفیت زندگی در موارد نوروپاتی عبارتند از:

راه رفتن: پیاده‌روی در وسط طبیعت یا حتی در پارک‌ها می‌تواند یک فعالیت خوب باشد. این کار به تقویت عضلات، بهبود تعادل، و افزایش توانایی حرکتی کمک می‌کند.

ایروبیک آبی: تمرینات در آب می‌توانند به عنوان یک گزینه مناسب برای تقویت عضلات و کاهش فشار وزن روی مفاصل عمل کنند.

یوگا: یوگا به بهبود انعطاف پذیری، تمرکز، و کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کند.

تمرینات تنفسی و آرامش: تمرینات تنفسی و تکنیک‌های آرامش می‌توانند به کاهش استرس و درد مرتبط با نوروپاتی کمک کنند.

تمرینات تعادل و کنترل حرکتی: تمریناتی که به تقویت عضلات ترکیبی و بهبود تعادل معتبره‌اند.

همچنین، همواره بهتر است با متخصص ترفند‌های ورزشی مناسب برای شرایط نوروپاتی شما را بپرسید و تمرینات خاصی را بر اساس راهنمایی و نظر پزشک یا تربیت‌بدنی‌گر خود انجام دهید

طول عمر بیماران نوروپاتی

بیماران نوروپاتی بستگی به عوامل مختلفی دارد از جمله نوع نوروپاتی، شدت علائم، علت اصلی بیماری، سن بیمار، و نحوه مدیریت و درمان. در حقیقت، نوروپاتی می‌تواند از نوعی خفیف و کم خطر باشد که ممکن است با مدیریت و درمان مناسب بهبود پیدا کند، تا نوعی جدی و پیشرفته که به مشکلات جدی در کیفیت زندگی و طول عمر بیمار منجر شود.

برخی از انواع نوروپاتی ناشی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت می‌باشند، که در صورت مدیریت نامناسب می‌توانند به مشکلات جدی ایجاد کنند و به کاهش طول عمر بیمار منجر شوند. اگر نوروپاتی به دلیل عوامل دیگری مانند توکسین‌ها یا عفونت‌ها ایجاد شده باشد و به درستی درمان نشود، ممکن است پیشرفت پیدا کند و به مشکلات جدی درازمدت منجر شود.

همچنین، مدیریت و درمان موثر نوروپاتی می‌تواند در بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک کند، حتی اگر نتواسته باعث افزایش طول عمر شود. در هر صورت، اگر شما یا کسی که می‌شناسید از نوروپاتی رنج می‌برید، مهمترین قدم این است که با پزشک متخصص یا نورولوژیست مشوره کنید تا یک برنامه درمانی مناسب تنظیم شود و در مورد توقعات و پیش‌آگهی‌های خاص خود بیشتر بدانید.