تمامی این روشها برای خراشهای سطحی توصیه میشود و در درمان زخمهای عمیق یا عفونی و همچنین دیابتی به هیچ عنوان توصیه نمیشود .
راه کارهای درمان زخم دیابتی در خانه
زخم دیابتی (درمان قطعی زخم پای دیابتی)معمولاً بر روی پاها و پاشنهها ایجاد میشود و در صورت نادرستی درمان شده، میتواند به عفونتهای جدی و حتی بیماریهای خطرناکی مانند سپتیسمیا منجر شود. اما اگر با برخی از راههای درمانی در منزل آشنا باشید، میتوانید بهبودی زخم خود را تسریع کنید. در ادامه چند راه درمان زخم دیابتی در منزل را بررسی میکنیم:
- مراقبت محیطی: برای پیشگیری از عفونتهای بیشتر و تسریع درمان زخم، باید محیط اطراف زخم را تمیز و خشک نگه دارید. برای این کار، پوشیدن یک کفش یا صندل مناسب، استفاده از شلنگ و دستمال پنبهای برای پاک کردن زخم و استفاده از پودر ضد عفونیکننده میتواند مفید باشد.
- تغذیه سالم: تغذیه سالم و مناسب برای بهبود سریعتر زخم بسیار مهم است. باید مطمئن شوید که بدن شما به تمام مواد غذایی مورد نیاز خود دسترسی دارد، به ویژه پروتئینها، ویتامینها و مواد معدنی.
- استفاده از محافظ زخم: برای جلوگیری از برخورد زخم با شیءی که میتواند به آن صدمه برساند، میتوانید از یک محافظ زخم استفاده کنید. این محافظها میتوانند از نوعی لاستیکی یا فومی باشند.
- تغییر بانداژ: بانداژ زخم باید هر روز تغییر داده شود. باید مطمئن شوید که بانداژ جدید تمیز و خشک است و محیط زخم را تمیز کن
در صورت مواجهه با زخم باز حتماً دستورالعمل زیر را رعایت کنید:
- دست ها را با صابون و آب تمیز بشویید
- جواهرات و لباسهایی که اطراف زخم هستند را بردارید.
- به زخم فشار وارد کنید تا خونریزی متوقف شود.
- پس از قطع خونریزی، زخم را با آب تمیز و محلول نمکی تمیز کنید.
- مطمئن شوید که داخل زخم شی خارجی وجود نداشته باشد.
- در صورت امکان، برای جلوگیری از عفونت، پماد آنتی بیوتیک را روی زخم بمالید.
- زخم را با یک پارچه تمیز خشک کنید.
- زخم را ببندید و بانداژ یا چسب زخم روی زخم بزنید.
با توجه به دستورالعمل «مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، زخم باید هر 24 ساعت را بررسی شود. این بررسی شامل برداشتن باندها و بررسی علائم عفونت است. پس از آن، زخم را ضد عفونی کرده، آن را خشک کرده و یک بانداژ تمیز جایگزین کنید.
یک زخم زیر بانداژ می تواند باعث تجمع باکتری ها شود و حتی باعث عفونت بیشتر می شود. بنابراین اگر زخمی عفونت دارد باید آن را باز گذاشت و با دارو از عفونت جلوگیری کرد.
پس از درمان زخم، روشهای مختلفی میتوانند باعث بهبودی شوند.
راه های سریع درمان زخم
در زیر برخی از روشها و درمانهای جایگزین وجود دارد که افراد میتوانند برای بهبود سریعتر زخمها از آن استفاده کنند:
پماد آنتی باکتریال
یک سری داروهای آنتی بیوتیک بدون نسحه در داروخانه ها وجود دارد که می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. آنها همچنین می توانند به بهبود سریعتر زخم کمک کنند.
یک مرور منبع معتبر از 27 مطالعه مدل حیوانی نشان داد که درمانهای ضد باکتری نقش مثبتی در کمک به بهبود سریعتر زخمها ایفا میکنند. با این حال، بررسی اشاره کرد که خطر بالای سوگیری در یافتهها وجود دارد.
مردم اغلب از پمادهای آنتی باکتریال OTC برای زخم های جزئی استفاده می کنند، اما ممکن است لازم نباشد. یک فرد ممکن است از گاز وازلین استفاده کند، که به عنوان یک مانع برای محافظت از زخم فراتر از باند ضد آب عمل می کند.
آلوئه ورا
آلوئه ورا گیاهی از خانواده کاکتوس ها است. حاوی ماده ای است که هم از نظر ویتامین و هم از مواد معدنی غنی است.
آلوئه ورا حاوی گلوکومانان است، گلوکومانان ماده ای که به بازسازی سلولی کمک می کند و باعث می شود بدن کلاژن تولید کند. این ماده پروتئینی است که باعث بهبود زخم می شود.
یک بررسی و مطالعه در سال 2019 بیان میکند که آلوئه ورا و ترکیبات آن، میتوانند بهبود زخم را بهبود بخشند. شواهد کلی نشان می دهد که ممکن است برای ترمیم زخم سوختگی های درجه یک و دوم موثر باشد. این بررسی همچنین نشان میدهد که آلوئه ورا میتواند به حفظ رطوبت و یکپارچگی پوست و در عین حال کاهش التهاب و پیشگیری از زخم کمک کند.
فرد می تواند لایه نازکی از ژل آلوئه ورا را روی ناحیه زخم بمالد. آنها همچنین می توانند زخم را با بانداژ آغشته به ژل آلوئه ورا بپوشانند تا به بهبودی کمک کند.
عسل
عسل دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد باکتریایی و ضد التهابی است . مردم برای مدت طولانی از این ماده در دستور العمل های سنتی ترمیم زخم استفاده می کردند.
یک بررسی 2016 بیان میکند که تحقیقات آزمایشگاهی نشان میدهد که عسل میتواند به میزان قابل توجهی سرعت بهبود زخمها را در حیوانات بهبود میبخشد. همچنین می گوید که از تشکیل اسکار (جای زخم) جلوگیری میکند. علاوه بر این از رشد باکتری در زخم ها و سوختگی های حاد جلوگیری می کند.
برای زخم های عمیق پس از مشورت با پزشک متخصص ممکن است بتوانید از عسل های پزشکی، که کاملاً با عسل های خانگی متفاوتند ، استفاده کنید.
زردچوبه
زردچوبه ادویه ای است که از گیاهی به همین نام که حاوی کورکومین است. کورکومین دارای خواص ضد باکتریایی، ضد قارچی و ضد التهابی است.
یکی از بررسیهای سال ۲۰۱۶ نشان میدهد که زردچوبه میتواند در کمک به بهبود سریعتر زخمها موثر باشد. این نشان داد که کورکومین موجود در ادویه باعث تحریک تولید فاکتورهای رشد دخیل در روند بهبودی می شود. همچنین نشان داد که کورکومین مدیریت ترمیم زخم را تسریع می کند.
یک بررسی دیگر 2019 همچنین نشان میدهد که کورکومین موجود در زردچوبه میتواند تولید کلاژن، در محل زخم را افزایش دهد. همچنین بیان میکند که کورکومین با فیبروبلاستها (پیش سازهای لازم برای ساخت ترکیبات ماتریکس برون سلولی ) به میوفیبروبلاستها (سلولهای دخیل در ترمیم بافت ) میشود که روند بهبودی را آغاز میکند و به بهبود سریعتر زخم کمک میکند.
فرد می تواند زردچوبه را با آب گرم مخلوط کند تا خمیری به دست آید. سپس می توانند خمیر را روی زخم بمالند و آن را با یک باند تمیز بپوشانند.
اگر فردی می خواهد زردچوبه را برای زخم امتحان کند، باید استفاده از آن را به زخم های بسته و جزئی محدود کند. در زخمهای باز و دیابتی باز نیاز به پانسمانهای تخصصی و پزشکی با تأیید پزشک دارد.
سیر
سیر حاوی ترکیب آلیسین است که خواص ضد میکروبی و ضد التهابی دارد.
بر اساس یک بررسی 2020 منبع مطمئن، چندین آزمایش بالینی اثربخشی سیر را در درمان زخم ها نشان داده است. در مطالعات پیش بالینی، عصاره سیر کهنه شده بسته به دوز، پتانسیل التیام زخم را نشان داد.
مطالعهای در سال ۲۰۱۸ به استفاده از سیر برای درمان زخمهای موشها پرداخت. این مطالعه نشان داد که یک پماد حاوی 30 درصد سیر در مقایسه با ژل وازلین باعث افزایش رشد فیبروبلاستها میشود. فیبروبلاست ها جزء جدایی ناپذیر ترمیم بافت هستند، بنابراین استفاده از سیر تاثیر مثبتی داشته و به بهبود سریعتر زخم کمک می کند.
روغن نارگیل
روغن نارگیل حاوی ماده مونولورین است که یک
اسید چرب با خواص ضد میکروبی است. فرض بر این است که اسیدهای چرب موجود در روغنهای گیاهی نقش مهمی در کمک به بهبود زخمها دارند. یک فرد می تواند از روغن نارگیل روی زخم استفاده کند تا خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد.
بر اساس مطالعهای که در سال ۲۰۱۰ انجام شد، روغن نارگیل بکر میتواند به بهبود سریعتر زخمهای موشها نسبت به آنهایی که این روغن را مصرف نکرده اند، کمک کند. فرد می تواند از این ماده بر روی زخم به عنوان یک مانع برای کمک به کاهش خطر ابتلا به عفونت استفاده کند.
تمامی این روشها برای خراشهای سطحی توصیه میشود و در درمان زخمهای عمیق یا عفونی و همچنین دیابتی به هیچ عنوان توصیه نمیشود.