روش های درمان زخم عفونی با طب سنتی

 زخم عفونی چطور به وجود می آید ؟

 

میکروب ها از راه های مختلفی وارد بدن انسان می شود. گروهی دیگر از میکروب ها در بدن انسان وجود دارند و با ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن، فرصت رشد و عفونت را برای بدن فراهم می کنند. گروهی دیگر از میکروب ها از طریق پارگی روی پوست بدن وارد بافت بدن می شوند و باعث عفونت زخم می شوند.

 

علت های ایجاد زخم عفونی

دلایل مختلفی  می توانند زمینه ساز ایجاد عفونت در زخم باشند. این دلایلی عبارت اند از:

  • زخمی شدن پوست
  • بیماری دیابت و در پی ان ایجاد زخم دیابتی
  • رسیدن جریان کم خون به دست و پاها
  • عدم توانایی غدد لنفاوی در تخلیه ی مواد زائد از بدن
  • درست خارج نشدن مواد زائد توسط سیاهرگ ها
  • مشکلات عروقی و بروز واریس
  • بیماری های کبدی مثل هپاتیت طولانی مدت
  • بیماری های پوستی
  • اگزما
  • پسوریازیس
  • بیماری های عفونی که باعث بروز زخم پوستی می شوند مثل آبله مرغان

 

 

 

راه های درمان طب سنتی برای زخم عفونی

بسیاری از افراد ترجیح میدهند برای درمان زخم های عفونی از روش های سنتی و غیر شیمیایی استفاده کنند.

طب سنتی، شیوه ای از درمان است که به صورت گفتاری یا نوشتاری از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا کرده و تفاوت آن با درمان شیمیایی این است که ممکن است طول پروسه ی درمان با روش های سنتی کمی بیشتر طول بکشد.

مسئله ای دیگر که بسیار مهم است مد نظر قرار دهید این است که روش های طب سنتی در بعضی افراد درمان و بهبودی  لازم را ایجاد نمی کنند و لازم است حتما از داروهای درمان مدرن استفاده کنند.

 

گل ‌پامچال برای درمان زخم عفونی

گل ‌پامچال برای درمان زخم عفونی

 

دم کرده گل پامچال، باعث کاهش عفونت موجود در خون و بدن می شود و می تواند به درمان زخم های عفونی نیز کمک کند این خاصیت دم کرده ی گل پامچال به دلیل خاصیت ضد میکروبی که دارد، برای درمان اسهال های عفونی نیز استفاده می شود.

شیوه  ی دم کردن گل پامچال به این صورت است که 20 گرم از این گیاه را به ‌همراه یک لیتر آب دم کنید. دقت داشته باشید که نباید بیشتر از 10‌ دقیقه دم بکشد. پس از 10 دقیقه دمنوش را صاف کنید و بنوشید. برای اثر بخشی این دم کرده ی گل پامچال، باید روزی سه بار به اندازه ی نصف فنجان بنوشید تا نتیجه ی مورد نظر به دست بیاید.

گیاه بابا آدم برای درمان زخم عفونی

گیاه بابا آدم برای درمان زخم عفونی

 

یکی از درمان های سنتی عفونت، گیاه بابا آدم است. گیاه بابا آدم برای درمان زخم های عفونی و جوش های چرکی بسیار اثر گذار است. در بسیاری از موارد برای درمان جوش های چرکین و زخم های عفونی باید از آنتی بیوتیک های قوی استفاده کرد ولی به دستور طب سنتی می توان از گیاه بابا آدم نیز استفاده کرد. طرز تهیه ی  دمکرده ی گیاه بابا آدم به این صورت است که 80‌ گرم ریشه باباآدم را باید به‌ همراه یک لیتر آب جوش، به مدت 20 دقیقه دم کنید. برای درمان عفونت و جوش های چرکی روزی سه مرتبه از آن بنوشید.

 

آلو اورا برای درمان زخم عفونی

آلو اورا برای درمان زخم عفونی

 

آلوئه ورا گیاهی شبیه کاکتوس است که به راحتی در شرایط گرم و خشک رشد می کند. از ژل آلوئه ورا قرنهاست که استفاده می شود و مواد اولیه در ساخت انواع محصولات تجاری مراقبت از پوست و زخم می باشد. ژل آلوئه ورا حاوی ویتامین های A ، B ، C ، E ، آنزیم ها ، پلی ساکاریدها ، اسیدهای آمینه ، قندها و مواد معدنی است به همین دلیل از آن به صورت خوراکی و موضعی، برای درمان طیف وسیعی از درمان ها استفاده می شود.

ژل آلوورا در مدیریت زخم های حاد و مزمن، نتایج و عملکرد های متغیری را نشان داده است . در همه ی افراد یک نتیجه نمی دهد. لازم به ذکر است که آلوورا فقط در موارد بهبود و مدیریت زخم نتیجه می دهد و برای درمان عفونت زخم نمی تواند تاثیر خاصی داشته باشد.

 

عسل برای درمان زخم عفونی

نقش عسل در مدیریت زخم

عسل ترکیبی از قندهای مختلف است که یک محلول شیرین بسیار چسبناک تولید می کند و از شهد گل یا سایر ترشحات گیاه به دست می آید. زنبور عسل (Apis mellifera) علاوه بر آنزیم های مختلف دیگر که از زنبورهای عسل نشأت می گیرند، مسئول این مخلوط قندها است.

 

به دلیل استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها ، بدن انسان مقاوم در برابر آنتی بیوتیک های مختلف شده است و بسیاری از میکروارگانیسم های در برابر آنتی بیوتیک قوی شده اند. امید است با کاهش معرفی آنتی بیوتیک های جدید، شاهد استفاده از داروهای جایگزین و به جا  باشیم.  با این حال علاقه به استفاده از  پانسمان عسل  برای مدیریت زخم بسیار زیاد است.

 

استفاده از عسل در مدیریت زخم به قرن ها قبل برمی گردد. از عسل برای درمان زخم ها، سوختگی ها، آب مروارید، زخم های پوستی و اسهال استفاده می شده است. خاصیت دارویی عسل در کتب مقدس مانند قرآن و تورات شرح داده شده است. اولین مستنداتی از سال 2000 قبل از میلاد نشان می دهد که  مصری ها از عسل برای مدیریت زخم استفاده کردند.

در اوایل قرن 20 ، گزارش های مختلفی مبنی بر استفاده از عسل در سوختگی انتشار یافت و مزایای استفاده از این داروی طبیعی برای زخم ها را تأیید کردند.