درمان زخم بستر با عمل جراحی دبریدمان

[ez-toc]

راه درمان زخم بستر یا بد سور چیست ؟

عفونت زخم فشار و به تبع آن سپسیس، در عرض 6 ماه می تواند منجر به مرگ شود.

 

از سوابق 142 عمل جراحی دبریدمان در  پرونده های الکترونیکی 60 بیمار یک بخش بستری ترمیم زخم موارد زیر بررسی شده است:

  • مراحل کلیدی در تکنیک دبریدمان
  • میزان مرگ و میر
  • میزان بازگشت غیر منتظره 
  • زمان تخلیه پس از لکه زنی

 

مراحل اصلی روش جراحی دبردمان عبارت اند از:

  1. بریدن پوست و پوشش رویی بافت آسیب دیده و نمایان کردن مناطق تخریب شده
  2. برداشتن پینه از لبه های زخم
  3. برداشتن بافت های آلوده
  4.  نمونه برداری از بافت عمیق برای تعیین وجود عفونت، فیبروز و میزان بافت دانه بندی

 

 

معمولا بیماران بستری که دارای بیماری های حاد و یا مزمن هستند، به زخم بستر مبتلا می شوند. در کشور آمریکا میزان شیوع زخم بستر در درمان های بلند مدت، به چیزی حدود 27/7% می رسد.

بستری شدن در بیمارستان، به طور مستقیم با زخم بستر ارتباط مستقیم دارد و در طول 10 سال، 63 درصد افزایش پیدا کرده است و ابتلا به septicemia یا عفونت خونی، از شایعترین عوارض آن است.

 

از آنجایی که زخم بستر معمولاً در بیماران، با بیماری هایی مانند زوال عقل ، آسیب نخاعی ، سکته مغزی یا سایر بیماریهای حاد، همزمان رخ می دهد وبا آن ها در ارتباط است، احتمال ابتلا به زخم بستر ممکن است دست کم گرفته شود. طبق گزارش مرکز خدمات Medicaid Medicare (CMS) ، هزینه متوسط بیمارستان برای هر بیمار مبتلا به زخم بستر، چیزی بیش از 43000 دلار است.

 

زخم بستر یا بد سور از کجا شروع می شود ؟

زخم های بستر توسط مکانیسم هایی از جمله فشار مستقیم کاهش جریان خون در یک اندام ایجاد می شوند. تغییراتی که در بافت به خاطر فشار ممکن است پیش بیاید شامل: تغییرات ساختاری درم و تغییر شکل سلولی و بافت و در نتیجه، تغییر در اسکلت سلولی (cytoskeletal) و خارج سلولی (extracellular) می باشد

 

بخش اپیدرم پوست، لبه غیر قابل بهبودی زخم های بستر می باشد. این عارضه هم چنین در زخم های پا وریدی و دیابتی، منجر به تشکیل اپیدرم ضخیم و تکثیر و بیش از حد سلول در آن قسمت می شود.

 

 

راه درمان زخم بستر استیج 3 و 4

زمانی که بیماران با زخم های مرحله ی 3 و 4 مواجه هستند و به بیمارستان مراجعه می کنند، درمان مستقیما به سمت پیشگیری و مدیریت عوارض ثانویه مانند سپسیس ( عفونت خونی )  و جلو بهبود و ترمیم زخم هر چه سریعتر زخم است. عمل برداشتن بافت مرده برای ترمیم زخم ضروری است، زیرا بافت نکروزه یا مرده ی مرطوب، محیطی برای عفونت فراهم می کند التهاب می شود و در نهایت منجر به ایجاد اختلال و کند شدن ترمیم زخم می شود. عمل دبریدمان نیز این منبع عفونت و سپسیس را از بین می برد. زخم های کوچک یا سطحی را میتوان روی تخت نیز از بین برد، اما برای مراحل 3 و 4 عمل جراحی دبریدمان ضروری است.

 

 

درمان زخم بستر با عمل جراحی

قبل از عمل، جراح با استفاده از یک سواب یا دستکش انگشتی ، میزان آسیب زخم را بررسی  می کند. برای بیماران مبتلا به زخم بستر استخوان خاجی ، معاینه مقعدی انجام می شود و ناحیه ای که روی راست روده قرار دارد را با قلم علامت گذاری می کنند. در طول دبریدمان، ممکن است بافت فیبرینوس ضخیم (بافتی که روی زخم ایجاد می شود)  برداشته می شود ، ولی باید از نفوذ عمیق به عضله روده جلوگیری کرد.

 

بررسی زخم بستر با استفاده از یک سواب

 

 

زمانی که با انجام مراحل بالا زخم به طور گسترده ای آماده شد، می توان داخلی ترین بخش تخریب شده را برداشت تا به بخش سالم بافت برسیم.  این قسمت معمولاً شامل پوستی با ظاهر سالم و همچنین بافت زیر جلدی است و در قسمت های مثلثی برش داده می شود ، برای این کار از دستگاهی به نام الکتروکوتریزاسیون برای به حداقل رساندن خون ریزی استفاده می شود.

 

در تصویر زیر مشاهده می کنید که راس مثلث باید به بیرونی ترین نقطه ی ناحیه تخریب شده در نظر گرفته شود و  پایه مثلث باید در مجاورت لبه خارجی زخم باشد. اگرچه پوست سالم برداشته می شود، اما این پوست به طور معمول سریعتر از بافت پایه زخم بهبود می یابد.

 

 

قسمت مثلثی شکل، بافت تخریب شده است

 

برداشتن پوست رویی ناحیه ی تخریب شده

 

ناحیه ی تخریب شده ی برداشته شده از بدن 

 

تمام بافت های نکروز، آلوده و غیر قابل درمان، با استفاده از یک چاقوی جراحی، الکتروکوتر و برداشته می شوند. این بخش  شامل بافت زیر پوستی، عضله، تاندون یا استخوان هستند. برای برداشتن این بخش با گرفتن بافت با گیره آلیس یا گیره های دیگر و برداشت لایه به لایه با چاقوی دستی انجام می شود.

در هنگام برداشت قسمت نکروز عضله باید احتیاط کرد زیرا این قسمت ها می توانند خونریزی کنند. استخوان نرم معمولاً نشانه ای از استئومیلیت (یا عفونت استخوان) است و باید با استفاده از رانژور، قسمت نرم استخوان برداشته شود.

 

 

ناحیه ای از فیبروز (F) حاوی رشته های کلاژن

عضله اسکلتی (M) که توسط نواحی فیبروز (F) و بافت سالم (G) احاطه شده است.

هدف این است که تمام عفونت و بافت اسکار را از عمیق ترین سطح دبریدمان خارج شود ، که معمولا استخوان را در زخم های فشار مرحله 4 درگیر می کند.

استخوان زنده (B) مشهود است احاطه شده توسط بافت سالم (G) نشان داده شده است ، و هیچ نشانه ای از عفونت ، یعنی استئومیلیت وجود ندارد.

 

 

 

عمل جراحی دبریدمان برای زخم بستر به چه صورت است ؟

بیماران مبتلا به زخم های بستر مرحله 3 و 4، اغلب به همراه با چندین بیماری دیگر، مرگ و میر بالایی را تشکیل می دهند و بیشتر آن ها برای چند بیماری در بیمارستان بستری می شوند. طبق گزارش، اثربخشی عمل دبریدمان و تاثیرگذاری آن به حدی است که نشان می دهد این عمل جراحی در زخم های بستر شدید، منجر به جلوگیری از مرگ و کاهش آمار مرگ و میر می شود.

 

بیشتر بیماران در این مطالعه، به دلیل شدت زخم های خود نیاز به عمل های دبریدمان متعدد داشتند.

 

وقتی زخم برای اولین بار تخریب می شود و روی آن عمل دبریدمان انجام می گیرد،  میزان بریدیم، به ظاهر توده ی بافتی بستگی دارد. اگر بیمار قبلاً دچار دبریدیم شده باشد، مناطق باقی مانده از بافت یا اسکار برای  میزان دبریدمان های بعدی بسیار مهم خواهد بود.

گزارش آسیب شناسی ، تأیید می کند آیا بافت باقیمانده از جراحی قبلی، کاملاً واسکولاریزه و عاری از عفونت و اسکار باشد.

کشت های گرفته شده از همان منطقه، باکتری های باقی مانده را نشان می دهد. اگر استخوان در معرض دید است، باید همیشه برای کشت فرستاده شود تا در تشخیص و درمان استئومیلیت ( عفونت استخوان ) کمک کند.

 

 

نکاتی در رابطه با دبریدمان

به دلیل شیوع زیاد بیماری های دیگر در مبتلایان به زخم فشار، ممکن است دچار بیماری مزمن یا سپسیس شوند. طبق راهنمای  کالج قلب و عروق آمریکا / انجمن قلب آمریکا، بیماران در معرض خطر ایسکمی قلب باید تحت عمل جراحی قرار گیرند.

بیمارانی که داروهای ضد پلاکتی دریافت می کنند باید این داروها را ادامه دهند تا اثرات درمانی یا پیشگیری کننده آن ها را به خطر نیندازند.

 

نکات و تکنیک های جراحی جراحی که در این مقاله شرح داده شد برای بیماران بستری در بیمارستان با زخم فشار شدید بی خطر است. مطالعه ی بیشتری برای دریافت نتایج از میزان بهبودی و مرگ و میرمورد توجه می باشد. به علاوه برای دریافت نتایج دقیق تر، آزمایش های کنترل شده ای در رابطه با هیستوپاتولوژی و دبریدمان انجام شده است که روی مستندات این گزارش صحه می گذارد.