چگونه دیابت بر بدن تأثیر می گذارد ؟
دیابت، نتیجه عدم توانایی بدن شما در تولید یا استفاده از انسولین است. انسولین هورمونی است که به بدن اجازه می دهد گلوکز یا قند را به انرژی تبدیل کند. اگر بدن شما در سوزاندن گلوکز مشکل داشته باشد، می تواند منجر به افزایش سطح قند خون شما شود. این افزایش قند خون می تواند بر توانایی بدن شما در بهبود زخم ها تأثیر بگذارد.
چگونه زخم دیابتی باعث قطع عضو میشود ؟
در افراد دیابتی، زخم ها به آهستگی بهبود می یابند و با سرعت بسیار زیادی پیشرفت می کنند، بنابراین مهم است که بدانیم باید از چه چیزی برای سلامتی و بهبود زخم دردیابت، مراقبت کنیم.
اگرچه ممکن است بریدگی، چروک، خراش و تاول در هر نقطه از بدن وجود داشته باشد، اما پاها یکی از رایج ترین قسمت هایی از بدن است که دچار آسیب دیدگی می شود. یک زخم کوچک روی پا می تواند به سرعت تبدیل به زخم پای دیابتی شود.
در صورت عدم درمان، زخم پا جدی می شود. در نهایت بین 14 تا 24 درصد افرادی که دیابت دارند و دچار زخم می شوند که نتیجه ی آن قطع عضو است.
به همین دلیل، بسیار مهم است که خودآزمایی منظم انجام دهید و از نزدیک زخم ها را از کنترل کنید. جلوگیری از پیشرفت سریع زخم ها تنها راه، برای کاهش خطر ابتلا به زخم و قطع عضو است.
بیشتر بخوانید : درمان زخم پای دیابتی
چرا ترمیم زخم، با دیابت کند است ؟
هنگامی که به دیابت مبتلا هستید، تعدادی از عوامل می توانند بر توانایی بدن شما در بهبود زخم ها تأثیر بگذارند.
سطح بالای قند خون
سطح قند خون شما عامل اصلی بهبود سریع زخم شما است.
سطح قند خون بالا باعث:
- جلوگیری از مصرف انرژی یا قند، مواد مغذی و اکسیژن توسط سلولها جلوگیری می کند.
- از عملکرد درست سیستم ایمنی بدن، جلوگیری می کند.
- التهاب را در سلولهای بدن افزایش می دهد.
- این اثرات ترمیم زخم را کند می کند.
درمان زخم پای دیابتی
دلیل بیقراری و گزگز پا در بیماران دیابتی :
نوروپاتی
نوروپاتی محیطی، همچنین می تواند ناشی از داشتن سطح قند خونی بالاتر از حد طبیعی باشد. با گذشت زمان، اگر به طور مداوم قند خون بالا باشد به اعصاب و عروق آسیب وارد می شود. این آسیب می تواند باعث از بین رفتن حس ها در مناطق آسیب دیده شود.
نوروپاتی به خصوص در دست و پا شایع است. وقتی نوروپاتی اتفاق می افتد، ممکن است هنگام بروز زخم ها در را احساس کنید. این یکی از دلایل اصلی است که باعث می شود زخم پا در افراد دیابتی بیشتر دیده شود.
گردش خون ضعیف
احتمال ابتلا به بیماری عروق محیطی در مبتلایان به دیابت، دو برابر بیشتر است. در این وضعیت، گردش خون ضعیف است. بیماری عروق محیطی، باعث تنگ شدن رگ های خونی می شود و نتیجه ی آن کاهش جریان خون در اندام ها می باشد. این وضعیت همچنین بر توانایی گلبول های قرمز خون برای عبور راحت از رگ ها تأثیر می گذارد و سطح بالاتر از حد طبیعی گلوکز خون، باعث افزایش غلظت خون می شود و جریان خون در بدن را بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد.
نقص سیستم ایمنی بدن
بسیاری از افرادی که دیابت دارند نیز در فعال سازی سیستم ایمنی بدن مشکل دارند. تعداد سلول های جنگنده ایمنی که برای بهبود زخم ها ارسال می شوند و توانایی آنها برای اقدام اغلب کاهش می یابد. اگر سیستم ایمنی بدن شما نتواند به درستی کار کند، ترمیم زخم کندتر و خطر ابتلا به عفونت بیشتر است.
عفونت
اگر سیستم ایمنی بدن به درستی کار نکند، بدن نمی تواند با باکتری های عامل عفونت، مبارزه کند.
از سوی دیگر سطح بالای خون احتمال عفونت را افزایش می دهد. این به این دلیل است که باکتری ها با قند اضافی موجود در جریان خون، رشد می کنند. سطح بالای قند خون همچنین می تواند از کار کردن سلول های ایمنی جلوگیری کند و قادر به مقابله با باکتریهای مهاجم نیستند.
اگر عفونت درمان نشود و گسترش یابد، می تواند منجر به عوارضی مانند قانقاریا یا سپسیس شود.
اگر زخم ها درمان نشوند، چه اتفاقی می افتد ؟
درمان زخم ها واقعا جای نگرانی دارند. اگر آنها به دقت کنترل نشوند، می توانند به سرعت به یک عفونت یا عارضه جدی تبدیل شوند.
جدی ترین نگرانی قطع عضو است. افراد دیابتی در اثر زخم پا ، 15 برابر بیشتر دچار قطع عضو می شوند.
چگونه می توان به روند بهبود کمک کرد؟
برای کمک به روند بهبود زخم، این نکات را دنبال کنید:
مرتباً خودآزمایی کنید. جلوگیری به موقع از پیشرفت زخم ها کلید جلوگیری از عفونت و عوارض آن است. اطمینان حاصل کنید که روزانه زخم را بررسی می کنید و به دنبال زخم های جدید به ویژه روی پاها هستید. فراموش نکنید که بین انگشتان پا و زیر آن ها را نیز چک می کنید.
درمان تخصصی زخم پا، ( سریع ) توسط درمانگران زخم
بافت های مرده را بردارید. نکروز ( یا سلولهای مرده) و بافت اضافی اغلب با زخم های دیابتی تشکیل می شوند. این می تواند باعث رشد باکتری ها، سموم و افزایش عفونت زخم شود. نکروز همچنین می تواند مانع از دیدن بافت زیرین شود. پزشک شما اغلب در روند حذف به شما کمک خواهد کرد.
پانسمان را زود به زود تعویض کنید. تعویض مرتب پانسمان می تواند به کاهش باکتری ها و حفظ سطح رطوبت مناسب در زخم کمک کند. پزشکان اغلب پانسمان مخصوص مراقبت از زخم را توصیه می کنند.
فشار را ازکف پا به روش آفلودینگ بر دارید. فشار می تواند باعث ساییدگی و پارگی پوست شود و باعث شود زخم به زخم عمیق تری منجر شود.
چه موقع به دکتر خود مراجعه کنید ؟
اگر با زخم پا مواجه شده اید، در طول بهبودی پوشیدن جوراب های سفید را در نظر بگیرید. با این کار مشاهده خون یا سایر علائم را روی جوراب هایتان راحت تر خواهد کرد.
در صورت مشاهده موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- مور مور
- سوزش
- از دست دادن احساس
- درد مداوم
- تورم
همچنین در صورت وخیم شدن علائم یا طولانی شدن بیش از یک هفته باید به پزشک مراجعه کنید.
هرگونه ترک روی پوست پاها جای نگرانی دارد، بنابراین اگر مطمئن نیستید که زخم است یا نه، به پزشک خود مراجعه کنید. آنها می توانند زخم را شناسایی کرده و در مورد چگونگی مراقبت از آن به شما مشاوره دهند. هرچه سریعتر به درمان مناسب برسید، احتمال پیشگیری از عوارض زخم، بیشتر است.
چگونه می توان سلامت و بهبود طولانی مدت را تقویت کرد؟
چند کار وجود دارد که می توانید برای تقویت سیستم ایمنی بدن و کمک به بهبود زخم انجام دهید.
رژیم غذایی سالم داشته باشید. رژیم غذایی تأثیر مستقیمی بر میزان قند خون دارد، بنابراین حفظ تغذیه مناسب نکته اصلی است. اگر می توانید به طور مداوم سطح گلوکز سالم را حفظ کنید، به احتمال زیاد از زخم جلوگیری کرده و در صورت بروز زخم، سریعتر بهبود می یابید.
افراد دیابتی می توانند با جلوگیری از مصرف کربوهیدرات، قندهای اضافی و فست فود، سطح نرمال قند خون خود را بهتر حفظ کنند. همچنین مصرف زیاد فیبر، میوه، سبزیجات و حبوبات نیز به بهبود، کمک می کند. آنچه بدن شما برای ترمیم سریع زخم نیاز دارد موادی مانند ویتامین C، روی و پروتئین می باشد.
فعال بمانید: ورزش به بهبود حساسیت بدن به انسولین کمک می کند. فعالیت، به قند موجود در خون کمک می کند تا با کارآیی بیشتری وارد سلول های شما شود تا باعث بهبودی و سلامتی شود.
سیگار کشیدن را ترک کنید. سیگار کشیدن توانایی گلبول های بدن را در حمل اکسیژن کاهش می دهد. سیگار کشیدن همچنین سیستم ایمنی بدن را مختل کرده و خطر ابتلا به بیماری های عروقی را افزایش می دهد.
نقش پانسمان عسل در درمان زخم پای دیابتی
عسل را در نظر بگیرید. برخی از منابع معتبر نشان می دهد که عسل، آنتی باکتریال است و برای بهبود زخم پای دیابتی مناسب است.
البته نوع خاصی از عسل خواص بهبود زخم و عفونت دارد.
دیابت مهمترین علت قطع عضو در ایالات متحده است. بین 14 تا 24 درصد بیماران دیابتی که دچار زخم پا می شوند نیاز به قطع عضو دارند و زخم پا قبل از 85 درصد قطع عضو های مربوط به دیابت است. در ایالات متحده ، هر ساله 82000 قطع عضو در افراد دیابتی ، نیمی از افراد 65 سال یا بالاتر انجام می شود.
خبر خوب این است که اگر شرایط زمینه ای ایجاد کننده آن، نوروپاتی محیطی دیابتی و یا بیماری شریانی محیطی ، به طور مناسب تشخیص داده و درمان شود ، می توان زخم پا را پیشگیری کرد.
علل
نوروپاتی محیطی (آسیب عصبی) و ایسکمی اندام تحتانی (کمبود جریان خون) به دلیل بیماری شریان محیطی از دلایل اصلی زخم پای دیابتی هستند.
نوروپاتی محیطی دیابتی
رگهای پا و نوروپاتی اعصاب پا یک عامل تحریک کننده در تقریباً 90 درصد زخم های پای دیابتی است. سطح بالای مزمن گلوکز (قند خون) به طور دائم به اعصاب از جمله اعصاب حسی ، حرکتی و ناخودآگاه، آسیب می رساند. نوروپاتی دیابتی همچنین به سیستم ایمنی آسیب می رساند و توانایی بدن در مبارزه با عفونت را مختل می کند.
اعصاب حسی، افراد را قادر به احساس درد ، دما و سایر احساسات می کند. وقتی اعصاب حسی فرد دیابتی آسیب ببینند (نوروپاتی حسی) ، ممکن است نتوانند گرما ، سرما و درد در پاهای خود احساس کنند. بریدگی یا زخم پا ، سوختگی ناشی از آب گرم یا قرار گرفتن در معرض سرمای شدید ممکن است به دلیل بی حسی و کمبود احساس کاملاً مورد توجه قرار نگیرد. سپس ناحیه زخم در معرض آلودگی قرار بگیرد و به دلیل عدم توانایی بدن در مبارزه با عفونت ، خوب ترمیم نشود.
نوروپاتی محیطی همچنین باعث ضعف عضلات و از دست دادن رفلکس، به ویژه در مچ پا می شود. این ممکن است نحوه راه رفتن فرد را تغییر داده و منجر به ناهنجاری هایی بشود. این نقش مهمی در مسیر زخم های پای دیابتی دارند زیرا از آنها در فشارهای غیر عادی در ناحیه کف پا (پاشنه و پایین) پا کمک می کند و آن را مستعد زخم می کند.
کفش هایی که به دلیل ناهنجاری ها و تغییر شکل ساختار پا دیگر مناسب نیستند ، ممکن است در نواحی پا که به دلیل نوروپاتی حسی بی حس شده اند ، روی انگشتان پا باعث ایجاد تاول و زخم شوند. اگر به موقع درمان نشود ، ممکن است یک زخم آلوده شده و به استخوان منتقل شود و باعث استئومیلیت شود ، این یک عارضه جدی است که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.