به طور کلی پای نورو-ایسکمیک دردناک نیست؛ اما در شرایط نوروپاتی خفیف، بیمار از درد زخم و درد حین استراحت بخصوص در شب رنج می برد.
تجویز مسکن های مخدر مانند دی هیدروکدئین به تنهایی ( 30 میلی گرم در هر چهار الی شش ساعت) و یا در ترکیب با مسکن های غیر کدئین- پاراستامول، برای تشکیل کودیدرامول( دی هیدروکودئین10 میلی گرم، پاراستامول 500 میلی گرم، دو قرص در هر چهار الی شش ساعت)- در درمان دردهای متوسط مفید خواهد بود.
ترامادول (100-50 میلی گرم، هر 6-4 ساعت)یک مستق مخدر است که نسبت به کدئین خاصیت تسکینی کمتری داشته و کمتر یبوست ایجاد می کند.
تجربه بیماردیابتی که درد نوروپاتی را تحمل می کردند!
آقایی 62 ساله که دیابت داشتند با درد شدید نوروپاتی به پزشک مراجعه کردند . بعد از بررسی های و آزمایش های فراوانی که انجام دادند با وجود درد بی امانی که داشتند و مصرف مسکن های معمولی که جوابگو نبود ، پزشک قرص گاباپنتین تجویز کرد و همچنین کنترل شدید قند خون به طوری که مصرف خوراکی هایی مانند عسل و انگور و خرما که قند طبیعی هم دارند ممنوع شد . این آقا بعد از طی یک دوره ی درمان و مصرف دارو و مراعات ممنوعیت های غذایی حالشان رو بهبود رفته و درد نوروپاتی را کنترل کردند.
ضدافسردگی های سه حلقه ای، برای مثال، تجویز دوتیپین 1000-500 میلی گرم شب ها، باعث کاهش درد حین استراحت می شود.
درمان با مورفین به صورت منظم در زمان درد شدید مفید می باشد. تهیه دوز اولیه با آزادسازی تعدیل شده، به صورت مصرف دو بار در روز 20-10 میلی گرم در هر 12 ساعت در صورت عدم دریافت پیشین مسکن و یا پاراستامول انجام می شود. اگر مسکن ضعیف تری جایگزین می شود، به عنوان مثال کودیدرامول، دوز ابتدایی باید به صورت 30-20 میلی گرم در هر 12 ساعت باشد.
دوز مصرفی باید به صورت تدریجی افزایش یافته و هر 12 ساعت مصرف شود. اگر درد با مصرف 12 ساعتع مسکن تعدیل و تسکین یافت، می توان مورفین را به صورت محلول ( اوراموف 20-5 میلی گرم در هر چهار ساعت) و یا قرص هایی با فرمولاسیون استاندارد مانند سوردول 50-10 میلی گرم در هر چهار ساعت تجویز نمود.
یک مشتق مخدر، اکسی کدون، در تسکین دردهای متوسط تا شدید مفید می باشد. رویکرد بعدی استفاده از پچ های پوستی حاوی اوپیوئید است و به صورت ترانس درمال استفاده می شود که به مدت 72-48 ساعت دوام خواهد داشت. این پچ ها شامل فنتانیل و بوپرنورفین می باشد.
استفاده از داروهای شبه مخدر به افت تنفسی توجه نمایید. زیرا بیماران مبتلا به نوروپاتی اتونومیک مستعد آن می باشند.
بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی قادر به دفع داروهای شبه مخدر نمی باشند. بنابراین مصرف این داروها در این افراد منجر به خواب آلودگی می شود.
مصرف داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند مهارکننده سیکلوکسیژناز دو می تواند منجر به اختلالات کلیوی، قلبی و در نهایت نارسایی احتقان قلبی شود. در نتیجه مصرف این دسته از داروها توصیه نمی شود.
در صورتی که نیاز به انجام آمپوتاسیون ماژور وجود داشته است، می بایست مهارکننده اپیدورال کمری با بوپیواکائین از 48 ساعت قبل مصرف شود تا درد پس از جراحی را سرکوب نماید.
منبع:
کتاب: مدیریت پای دیابتی
نویسنده: مایکل ای، ادموندز (Edmonds,Michael E)
ترجمه: دکتر محمدرضا مهاجری طهرانی، دکتر ندا مهرداد، دکتر محمدرضا امینی، دکتر مهناز سنجری، مریم اعلاء