عفونت دیابتی پا

بهترین و سریعترین روش درمان عفونت پای دیابتی

افراد دیابتی به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن، در معرض خطر بیشتری برای عفونت قرار دارند. اگر شما احساس علائم عفونت در پای دیابتی خود می کنید، باید بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید. برخی از روش های درمانی عفونت پای دیابتی عبارتند از:

  1. مصرف آنتی بیوتیک ها:در بیشتر موارد، پزشکان ممکن است به شما آنتی بیوتیک ها تجویز کنند تا عفونت را درمان کنند. درمان با آنتی بیوتیک ها باید به دقت دنبال شود و به مدت زمان مشخصی که پزشک شما تعیین می کند، ادامه داده شود.
  2. پاکسازی جراحی: اگر عفونت پای دیابتی شما بسیار شدید است، پزشک ممکن است به شما پاکسازی جراحی توصیه کند. در این روش، پزشک با استفاده از ابزار و تجهیزات خاص، بافت های آسیب دیده و مرده را حذف می کند تا بهبود عفونت تسریع شود.

  1. ترکیب درمانی: پزشک ممکن است برای درمان عفونت پای دیابتی شما، ترکیبی از آنتی بیوتیک ها و داروهای دیگر را تجویز کند. این روش به کاهش عوارض ناشی از مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک ها کمک می کند.

در هر صورت، درمان عفونت پای دیابتی باید توسط پزشک شما نظارت شود. همچنین، از پیشگیری از عفونت های پای دیابتی با رعایت بهداشت پای خود، مثل شستشوی منظم و خشک کردن پاها، استفاده از کفش های مناسب و … اهمیت زیادی دارد.

روش سریع درمان خانگی عفونت پای دیابتی

عفونت پای دیابتی باید توسط پزشک نظارت شود و درمان آن با استفاده از آنتی بیوتیک ها و داروهای معمولاً تجویز شده انجام می شود. اما برخی روش های خانگی نیز ممکن است کمک کننده باشند. با این حال، قبل از استفاده از هر روش درمانی خانگی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. برخی از روش های خانگی موثر عبارتند از:

  1. استفاده از چای کرفس: کرفس دارای خواص ضد التهابی و ضد عفونی کننده است. برای استفاده از این روش، چند برگ کرفس را بپزید و آب آن را برای شستشوی پایتان استفاده کنید. این روش می تواند به کنترل عفونت کمک کند.
  2. استفاده از روغن چای شیرین: روغن چای شیرین دارای خواص ضد عفونی کننده و ضد التهابی است. این روغن را روی پوست آسیب دیده روی پا خود بمالید و با کمک یک باند پاکت و یک کفش طبی، پا خود را بپوشید. این روش می تواند به کاهش علائم عفونت پای دیابتی کمک کند.
  3. استفاده از چای آلوئه ورا: آلوئه ورا دارای خواص ضد التهابی، ضد عفونی کننده و تسکین بخش است. برای استفاده از این روش، گیاه آلوئه ورا را برید و چند قطره از چای آلوئه ورا را روی پوست آسیب دیده بمالید. این روش می تواند به کاهش التهاب و درد پای دیابتی کمک کند.

در هر صورت، درمان عفونت پای دیابتی باید توسط پزشک شما نظارت شود و هرگونه تغییر در رژیم درمانی خود را حتما به پزشک اطلاع دهید .

هزینه های درمان عفونت پای دیابتی

هزینه های درمان عفونت پای دیابتی ممکن است بسیار متفاوت باشد و به عواملی مانند شدت و نوع عفونت، روش درمان، مدت زمان درمان و محل درمان بستگی دارد. درمان عفونت پای دیابتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  1. مشاوره پزشک: مشاوره با پزشک در مورد علائم و نشانه های عفونت پای دیابتی، شیوه های پیشگیری و درمان و داروهای تجویز شده، بخشی از درمان عفونت پای دیابتی است که هزینه آن بسته به جایی که مشاوره انجام می شود، متفاوت است.
  2. آزمایشات: برای تشخیص و شناسایی نوع عفونت، ممکن است نیاز به آزمایشات خون، ادرار و تصویربرداری (مثل ارتوسکوپی) باشد. هزینه های آزمایشات نیز بسته به نوع و تعداد آنها متفاوت است.

  1. داروها: داروهای ضد عفونی کننده و آنتی بیوتیک معمولاً تجویز می شوند تا عفونت را درمان کنند. هزینه داروها بسته به نوع و مدت مصرف آنها متفاوت است.
  2. درمان جراحی: در برخی موارد، عفونت پای دیابتی ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. هزینه جراحی بسته به نوع جراحی و جایی که انجام می شود، متفاوت است.
  3. مراقبت های پس از درمان: بعد از درمان، مراقبت های پس از درمان ممکن است نیاز باشد تا به پا از طریق بستری در بیمارستان یا به صورت خانگی توجه شود. هزینه مراقبت های پس از درمان نیز بسته به نوع و مدت مراقبت های لازم متفاوت است.

انواع عفونت پای دیابتی

  1. عفونت زخم: عفونت زخم معمولاً از طریق صدمات جسمی در پاهای بیمار دیابتی به وجود می‌آید و با توجه به اینکه پاهای بیمار دیابتی معمولاً از خونرسانی ضعیفی برخوردارند، به‌راحتی درمان نمی‌شوند.
  2. عفونت قارچی: عفونت قارچی در پوست پاها به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بیمار دیابتی به وجود می‌آید و معمولاً با سرخی، خارش و التهاب در پوست همراه است.
  3. عفونت باکتریایی: عفونت باکتریایی معمولاً از طریق جای زخم و یا برش در پوست پا به وجود می‌آید و می‌تواند باعث تورم، درد و تب شود.
  4. عفونت ویروسی: عفونت ویروسی در پوست پا به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بیمار دیابتی به وجود می‌آید و معمولاً با سرخی، خارش و التهاب در پوست همراه است.
  5. عفونت ادماتوز:عفونت ادماتوز در پوست پاها به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بیمار دیابتی به وجود می‌آید و معمولاً با تورم، درد و التهاب در پوست همراه است.
  6. عفونت قلبی:عفونت قلبی ممکن است در پی عفونت یکی از بخش‌های پا باشد و در صورت عدم درمان مناسب، می‌تواند باعث عوارض جدی مانند افزایش فشار خون و افت فشار خون شود.

همه‌ی این عفونت‌ها برای بیماران دیابتی بسیار خطرناک هستند و در صورت بروز هرگونه علائم، بهتر است به پزشک معالج مراجعه کنند.

درمان تمام بیماران دارای علایم بالینی عفونت می بایست تصویربرداری پا با اشعه X انجام دهند تا موارد زیر مورد بررسی قرار گیرد:

  • استئومیلیت
  • وجود گاز در بافت عمقی
  • اجسام خارجی
اغلب پس از انجام تصویربرداری X می توان به تشخیص دقیق و صحیحی رسید. ممکن است انجام بررسی های بیشتری مورد نیاز باشد. با استفاده از سونوگرافی Grey-scale عفونت بافت نرم و تجمع مایعات و همچنین با استفاده از MRI موقعیت و گستردگی عفونت را می توان تشخیص داد.

سلولیت در پای دیابتی

عفونت موضعی زخم پای دیابتی

این ضایعه شامل عفونت بستر زخم و سلولیت ایجاد شده به شعاع دوسانتی متر می باشد. ممکن است با تخلیه چرکی نیز همراه باشد. اما اغلب دارای علایم تقلیل یافته کلاسیک عفونت یعنی قرمزی، گرما، درد و تحلیل عملکرد می باشد. بنابراین علایم عفونت بسیار جزئی و هشدار دهنده بوده و باید در تمامی بیماران دیابتی بخصوص افراد دچار جراحات پوستی به دقت مورد بررسی قرار گیرد.
علایم موضعی نشان دهنده عفونت شامل موارد ذیل می باشد:
  • رنگ قاعده زخم از گرانول های صورتی طبیعی به زردی و یا خاکستری تغییر یافته و مرطوب می شود.
  • بهبودی زخم متوقف می گردد.
  • بوی نامطبوعی از زخم متساعد می شود.
  • زخم دردناک می گردد.
  • درزخم حفره هایی ایجاد می شود.
  • لبه های زخم تحلیل می یابد.
  • استخوان و تاندون نمایان می گردد.

عفونت منتشر زخم پای دیابتی

عفونت تا مرز انتشار اریتم به فاصله دو سانتی متر زخم پیشرفت کرده است. اغلب علایمی مانند تورم و لنفانژیت به همراه علایم موضعی عفونت مشاهده می شود. ناحیه ورودی عفونت می تواند میخچه، کالوس، تاول، شقاق و یا هر نوع آسیب پوستی دیگری باشد.
زخم سوراخی نیز می تواند با سلولیت همراه باشد، قاعده زخم دچار آلودگی باکتریایی می شود که می تواند به سمت عقب و روی سطح پوست پیشروی نموده و در نهایت تشکیل سلولیت دهد. معمولا زمانی که پا دچار گستردگی انتشار سلولیت شود، علایم و نشانه های سیستمیک بروز می کند. اما این شرایط به دلیل کاهش پاسخ التهابی همیشه برقرار نیست.
ارزیابی سلولیت در پای پیگمانته (به عنوان مثال در افراد آفریقایی – کارائیبی) بسیار دشوار است اما در مقایسه با پای دیگر می تواند به رنگ زرد آن پی برد. در پای نوروایسکمیک، تشخیص ارتیم حاصل از سلولیت و قرمزی حاصل از ایسکمی دشوار است. اگر چه اغلب و نه همیشه، قرمزی حاصل از ایسکمی در پوست فرد ایجاد می شود که مهمترین علامت مرتبط است.
در حالی که ارتیم حاصل از عفونت در پای گرم ایجاد می گردد. التهاب اریتماتوز در اگزما نیز ایجاد می شود که اغلب با پوسته پوسته شدن همراه است. این حالت در سلولیت بروز نمی کند. ارتیم در پاسخ به آسیب هایی مانند گزش حشرات ایجاد می شود.

علایم و نشانه های عفونت سیستمیک ناشی از زخم پای دیابتی

عفونت سیستمیک

تمام مراحل عفونت اعم از موضعی، منتشر و حاد همراه با باکتریمی است که منجر به علایم سیستمیک عفونت می شود. علایم عفونت سیستمیک شامل خواب آلودگی، لرزش، تاکی کاردی، کاهش دمای بدن ( کمتر از 25 درجه سانتی گراد) و یا افزایش دمای بدن ( بالاتر از 37 دجه سانتی گراد) و هیپوتاسیون می باشد. هر گونه افزایش دمای بدن بیش از 37 درجه سانتی گراد در بیماران دیابتی قابل توجه و معنی دار خواهد بود.
اگر چه علایم و نشانه های سیستمیک در عفونت حاد پای دیابتی به طور مرموزی وجود نخواهد داشت. وجود تب نشان دهنده نفوذ عفونت به عمق زخم است. در میان بیمارانی که به دنبال عفونت ایجاد شده به بیمارستان مراجعه می کنند تنها 35-12 درصد دارای تب قابل توجهی می باشند و تنها 50 درصد موارد سلولیت حاد منجر به تب و یا لکوسیتوز می شود.
با این حال، سطح CRP سرمی شاخص قابل اعتمادتری برای عفونت سیستمیک می باشد، اگر چه این شاخص نشان دهنده وضعیت التهاب سیستمیک طی 24 ساعت گذشته است و در واقع وسعت التهاب در زمان خون گیری را نشان نخواهد داد.

انواع زخم عفونت پای دیابتی

زخم عفونت پای دیابتی ممکن است در انواع مختلفی به وجود آید، این انواع عبارتند از:

1- زخم نوروپاتیک: این نوع زخم اغلب در بخش‌های پای پوشیده‌شده بوجود می‌آید و به دلیل آسیب به عصب‌ها به وجود می‌آید. در این نوع زخم اغلب حس درد کاهش یافته و در نتیجه فرد به راحتی نمی‌تواند احساس زخم را کند.

2- زخم عروقی: در این نوع زخم، شبکه عروقی پا تحت تأثیر قرار گرفته و بافت‌های پوستی و عضلانی به علت فقدان گردش خون در اطراف زخم، تغذیه کافی ندارند.

3- زخم عفونی:این نوع زخم معمولا به دلیل ورود باکتری‌ها و بافت مرده به زخم بوجود می‌آید.

4- زخم خارج از پوست: این نوع زخم در اثر آسیب به استخوان‌ها و مفاصل پای فرد بوجود می‌آید.

5- زخم با قرمزی شدید:این نوع زخم اغلب به علت عدم تناسب واکنش ضایعات پوستی در پا به دنبال آسیب‌های کوچک در پاها بوجود می‌آید.

تشخیص نوع زخم عفونت پای دیابتی و درمان آن بستگی به نوع و شدت آن دارد که باید توسط پزشک تعیین شود.

عفونت زخم پای دیابتی ممکن است به دلیل کمبود جریان خون در پا و تضعیف سیستم ایمنی بدن بیماران دیابتی رخ دهد. علائم آن به شرح زیر است:

۱. درد و تورم: زخم پای دیابتی معمولاً با درد و تورم همراه است. این درد ممکن است شدید یا خفیف باشد و در بعضی از موارد ممکن است در سایر بخش‌های پای بیمار احساس شود.

۲. قرمزی و گرمی: زخم پای دیابتی همچنین ممکن است با قرمزی و گرمی در ناحیه زخم همراه باشد. این علائم به دلیل التهاب و عفونت در منطقه زخمی است.

۳. خروج مایعات: اگر زخم پای دیابتی شدید باشد، ممکن است مایعاتی از آن خارج شود که به طور خاص باعث بوی نامطبوعی نیز می‌شود.

۴. تغییر رنگ پوست: در بعضی از موارد، زخم پای دیابتی باعث تغییر رنگ پوست می‌شود. اگر پوست ناحیه زخم سفید، آبی یا سیاه شد، این نشانه ای از تضرر عصبی و عفونت می‌باشد.

عوامل مختلفی می توانند به ایجاد عفونت زخم پای دیابتی منجر شوند. به طور کلی، عوامل زیر می‌توانند علت ایجاد عفونت زخم پای دیابتی باشند:

  1.    افت سیستم ایمنی: بیماری دیابت باعث کاهش سیستم ایمنی بدن می‌شود و باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت می‌شود.
  2.     آسیب به پوست: هرگونه آسیب، ترک، بریدگی، سوختگی و غیره در پوست پا، درهایی را برای ورود باکتری‌ها و ویروس‌ها به داخل بدن ایجاد می‌کند.
  3.   کمبود جریان خون: عدم تأمین کافی خون به پاهای بیمار، باعث کاهش تعداد سلول‌های سالم و افزایش زمان بهبودی زخم می‌شود.
  4.   مشکلات عصبی: مشکلات عصبی باعث کاهش حساسیت پاها به درد، داغ و سرما می‌شود و احساس درد و تورم در مناطق دیگر پاها می‌تواند به دلیل نقصان حساسیت بیماری دیابتی بروز کند.
  5.  عدم بهداشت پا: عدم بهداشت پا و نگهداری نادرست از پاها باعث افزایش خطر عفونت می‌شود.
  6.   استفاده از کفش نامناسب: استفاده از کفش های نامناسب و تنگ می‌تواند باعث فشار بیشتر بر پاها شود و باعث تحریک زخم‌ها شود.

چندین عامل می‌توانند احتمال ابتلا به عفونت زخم پای دیابتی را افزایش دهند که به برخی از آنها در زیر اشاره می‌کنم:

  1.   بالا بودن قند خون: اگر قند خون بیمار دیابت بیش از حد بالا باشد، باعث ایجاد آسیب در عروق خونی، کاهش جریان خون و کاهش سطح ایمنی بدن می‌شود، که هر سه عامل احتمال ابتلا به عفونت زخم پای دیابتی را افزایش می‌دهند.
  2.   فشار و تراکم: فشار و تراکم روی پاها باعث آسیب و شکستگی در پوست پا می‌شود و باعث افزایش خطر عفونت می‌شود.
  3.     مشکلات عصبی: مشکلات عصبی باعث کاهش حساسیت پاها به درد، داغ و سرما می‌شود و احساس درد و تورم در مناطق دیگر پاها می‌تواند به دلیل نقصان حساسیت بیماری دیابتی بروز کند.
  4.    سن بالا: افزایش سن باعث کاهش سطح ایمنی بدن و تخریب سلول‌های پوستی می‌شود که احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می دهد.

برای جلوگیری از عفونت زخم پای دیابتی، باید به موارد زیر توجه کنید:

  1.     مراقبت از پاها: باید پاها را به دور از صدمات نگه داشت و از مصرف دستکش‌های پزشکی به هنگام کارهای خطرناک خودداری کنید. در صورت بروز صدمات در پوست پا، بهتر است بلافاصله به پزشک معالج مراجعه کنید.
  2.    مراقبت از پوست پا: باید پوست پا را تمیز و خشک نگه داشت و از استفاده از لوازم بهداشتی شخصی دیگران پرهیز کنید. همچنین، به پوست پاها نباید فشار بیش از حدی وارد شود و از کفش‌های مناسب استفاده شود.
  3.     کنترل قند خون: کنترل قند خون به‌طور مداوم برای افراد دیابتی بسیار مهم است. باید به‌طور منظم با پزشک خود مشاوره کرده و اقدامات لازم برای کنترل قند خون خود را انجام دهید.
  4.    واکسیناسیون: واکسیناسیون همچنین می‌تواند برای جلوگیری از عفونت‌ها مفید باشد. واکسیناسیون علی‌رغم اینکه بهبود سیستم ایمنی بدن می‌کند، باعث حفاظت از بیمار دیابتی در برابر عفونت‌ها می‌شود.
  5.     بازدید مرتب از پزشک: بازدید مرتب از پزشک معالج به شما کمک می‌کند تا از سلامت پای خود اطمینان حاصل کنید و در صورت بروز هرگونه علائم عفونت، به موقع اقدامات لازم را انجام دهید.
  6.     مصرف داروهای مرتبط با دیابت: مصرف داروهای مرتبط با دیابت به‌طور منظم و به‌طور صحیح باعث کنترل قند خون و کاهش خطر عفونت می شود.